ارتش و حزب الله متحدند

دیپلماسی ایرانی: امسال دیپلماسی ایرانی دهمین سال از یادداشت های متوالی سرکیس نعوم را متفاوت از سال های گذشته منتشر می کند، چرا که امسال آگاهی بیشتری از او و دیدگاه هایش دارد. در دیداری که در تهران با او داشتم متوجه شدم که او ایران را دوست دارد، طرفدار انقلاب اسلامی است "چرا که با ظلم مخالف است" و می گوید حکومت سابق ایران را که حکومت شاهنشاهی بوده، حکومت ظالمی می دانسته که اراده ای از خود نداشته است. با سیاست های امریکا مخالف است و آن را در جهت استثمار کشورهای دیگر و تصاحب اختیار و توانایی هایشان می داند اما واقعگراست و اعتقاد دارد نمی توان امریکا را نادیده گرفت. می گوید در طول بیست سال سفر مداومی که به امریکا داشته و با مقام های مختلف فعلی و سابق امریکایی در ارتباط بوده و گفت وگو داشته است، امریکا را خوب می شناسد. امریکا را به خاطر مردمان خوبش، دنیای پیشرفته اش و زندگی مدرنش دوست دارد، اما همواره به سیاست های سلطه جویانه امریکا انتقاد داشته است. او همچنین می گوید که ارزش قلمش را بالاتر از هر چیز می داند و هرگز حاضر نیست آن را بفروشد. نعوم همچنین گفت با وجود این که می توانسته از سال ها قبل شناسنامه امریکایی بگیرد اما این کار را برای خود خفت می داند و هرگز حاضر به انجام این کار نشده است و هر دفعه مانند هر شهروند لبنانی به سفارت امریکا می رود و برای سفر به این کشور ویزا می گیرد. 

سرکیس نعوم حدود دو ماه قبل از این که به امریکا برود و یادداشت های هر ساله اش را تهیه کند، در ایران بود. برای همین توانستیم امسال با او هماهنگ کنیم که بر خلاف دو سال اخیر، یادداشت هایش را به طور کامل در اختیار ما قرار دهد تا شامل محدودیت هایی که روزنامه النهار برای خوانندگانش ایجاد کرده است، نشویم. در این جا دیپلماسی ایرانی سی و پنجمین بخش از سلسله یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند:

یکی از مقامات مهم که در دولت های مختلف امریکا کار کرده و سمت های بالا و مهمی داشته و با مقامات عالی رتبه کار کرده است و همچنان اوضاع داخل و خارج از کشورش را دنبال می کند درباره لبنان پرسید. برایش اوضاع آنجا را که خیلی خوب می شناسد با جزئیات شرح دادم و گفتم که طرف های سیاسی متناقضی در آنجا هستند. و گفتم که بعضی ها فکر می کنند که فدرالیسم راه حل مناسبی برای لبنان است. سپس از «انقلاب» 17 اکتبر گذشته که در لبنان سابقه نداشته است، صحبت کردیم. درباره این که لبنانی ها تقسیم بندی های طایفه ای و مذهبی خود را کنار زدند و به خیابان ها آمدند (تا این که کرونا آمد و به طور موقت آنها را از میدان خارج کرد) و این که با همه مشکلات موجود مردم حاضر در خیابان برای اعتراض به راه خود ادامه خواهند داد و پیروز خواهند شد.»

گفتم: «شروع کردند یک بار برای همیشه کار را تمام کنند تا این که طایفه ای دوباره بروز کرد، و احزاب و جریان ها با همه تناقضات عملی و توافقاتی که داشتند از وضعیت بهره برداری کردند و هر کدام به دنبال حفظ کشور و نهادهای آن بر اساس حجم و قدرت سیاسی و نظامی خود بر آمد، برای این که می خواستند دوباره "افکار عمومی" طایفه ای و مذهبی را به سود خود جذب کنند.»

به او گفتم: «امیدوارم تو درست گفته باشی و من اشتباه کرده باشم، اما من معتقدم که "انقلابیون" و شارع لبنانی (مردمی که در خیابان ها هستند و نسبت به وضعیت موجود حساسند) در حالتی از دو دستگی و گسست به سر می برند. از یک سو مطالبات به حقشان آنها را کنار هم قرار داده است و خواستار پاسخگو شدن دولت و رعایت عدالت هستند و این که نهادها از فساد پاکسازی شوند و با فساد سیاسی و مالی گوناگون برخورد شود و جلوی حیف و میل اموال مردم و پول هایی که به تاراج رفته اند که بر آورد می شود میلیاردها باشد، گرفته شود، و با بخش های بزرگی که دولتِ فشل را احاطه کرده اند و می خواهند فقر و عقب افتادگی و کمبود بماند برخورد جدی شود. چنین حالتی است که باعث می شود به خیابان بیایند. از سوی دیگر طوایف و مذاهب یا به عبارتی احزاب و جریان ها و طبقه سیاسی فاسد باعث می شوند تا آنها به عقب رانده شوند و با هم به اختلاف بخوردند و با هم گلاویز شوند و مبارزه کنند، برای همین جلوی پیشرفت امور شارع و تظاهرات کنندگان گرفته شده است.»

سپس درباره ارتش لبنان و امکان رویارویی اش با اوضاع سخت و گوناگون صحبت شد. گفتم: «ارتش و حزب الله به روی زمین با هم هستند و بر بخش های مهمی از سرزمین لبنان مسلطند. البته حزب الله قویتر از ارتش است. بارها خیلی ها خواستند که میان این دو تسویه حساب شود تا وضعیت امنیتی کنترل شود و ثبات حاکم شود، و فضا برای طبقه سیاسی فراهم شود تا خودش با تدبیر امور را مدیریت کند و به تدبیر و درایتی که سالها در اداره کشور نبوده است پایان دهد، باید همانها بشینند و عملا مشکلات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی کشور را حل کنند. این هم ممکن است برای این که سلاح حزب الله در حال حاضر اصلا مطرح نیست. بلکه مساله این است که کسی به مطالبات پاسخ نمی دهد. اشاره کردم که عده ای طرح فدرالیسم را برای نظام سیاسی لبنان پیش کشیده اند.» 

ادامه دارد...