چرا آمریکا به دنبال کاهش تعهدات نظامی خارجی است؟ (بخش اول)

دیپلماسی ایرانی: مدت زمانی است که ایالات متحده سعی دارد بیشتر توجه و منابع خود روی رقابت ها با روسیه و چین متمرکز کند، اما سایر تعهدات واشنگتن در سراسر جهان بر این تلاش ها تاثیر منفی می گذارد. دونالد ترامپ از زمان ورود خود به کاخ سفید تا کنون با فشار آوردن به متحدان برای اعزام بیشتر منابع نظامی در مناطقی مانند سوریه (جایی که ایالات متحده سعی دارد نیروهای خود را از آن خارج کند) و اخیرا هم خلیج فارس (جایی که اکنون با خاطر مواجهه با ایران روبروست)، در صدد حل این مساله برآمده است. اما نگرانی ها درباره رهبری ایالات متحده حتی قویترین شرکا در اروپا را نیز از مستقر کردن نیروهای بیشتر در این مناطق باز داشته است. این عدم اعتماد و در عین حال، این واقعیت که بسیاری از متحدان آمریکا در تعهدات امنیتی مختص خود درگیر هستند، احتمالا برای ایالات متحده چاره زیادی جز انجام وظایفش در خاورمیانه با همان متحدانی اندکی که دارد، باقی نمی گذارد.

اروپای غربی: قدرتمند اما بی علاقه به درگیری

در اروپا، بریتانیا و فرانسه دو متحد قدرتمند و استراتژیک مهم ایالات متحده هستند. هر دو کشور به طور فعالانه در ماموریت تحت رهبری ایالات متحده علیه داعش مشارکت داشته اند. به ویژه بریتانیا یکی از اعزام کنندگان اصلی نیرو در ماموریت ایالات متحده در افغانستان بوده و در طی یک سال گذشته به درخواست ایالات متحده نیروهای خود در این کشور را به دو برابر افزایش داده است. اما فرانسه اواخر سال 2012 نیروهای نظامی خود را از افغانستان خارج کرد. با این حال، فرانسه در عملیات های نظامی در سراسر صحرای آفریقا که اغلب اوقات با مشارکت نیروهای آمریکایی صورت می گیرد، همچنان فعال است. در یک عملیات در ماه مه دو عضو نیروهای عملیات ویژه فرانسه در حالی که سعی داشتند یک گروگان آمریکایی را در شمال بورکینا فاسو آزاد کنند، جان باختند. در اکتبر سال 2017 هم نیروهای فرانسوی برای نجات نیروهای آمریکایی شتافتند که به نیجر حمله کرده بودند. به رغم این کمک ها، واشنگتن همچنان از لندن و پاریس اعزام نیروهای بیشتر در دیگر مناطق همچون سوریه و خلیج فارس را خواستار شده است.

دولت ترامپ از همان زمانی که در اقدامی غیر منتظره برنامه خارج کردن نیروهای آمریکایی از سوریه در ماه آوریل را اعلام کرده، سعی دارد تا برای سهولت کار متحدان خود را به افزایش حضور نظامی در این کشور ترغیب کند. با این حال، بریتانیا و فرانسه و دیگر متحدان ایالات متحده از حفظ نیروهای خود در سوریه در نبود ایالات متحده امتناع کرده اند چراکه نگران هستند در صحنه عملیاتی که امکان مواجهه به نیروهای روسی، ترک و ایرانی در آن وجود دارد، بدون حمایت بمانند. تنها اقدامی که پاریس و برلین حاضر به انجام آن شده اند، افزایش 10 درصدی نیرو در سوریه است که همچنان با شمار نیروهای مورد نیاز برای خروج موفق نیروهای آمریکایی از این کشور فاصله زیادی دارد.

شرایطی مشابه در ارتباط با خلیج فارس نیز صدق می کند. ایالات متحده در پی حملات یک سری حملات به تانکرهای نفتکش در این منطقه در ماه جولای که ایران را در آنها مقصر می داند، در صدد تشکیل ائتلافی از متحدان منطقه ای و جهانی بر آمده تا امنیت حمل و نقل دریایی را تسهیل و از اقدامات تهاجمی احتمالی آتی ایران در منطقه ممانعت کند. با این حال، از سال گذشته که ترامپ از توافق هسته ای سال 2015 ایران (برجام) عقب نشینی کرد، بیشتر شرکای جهانی واشنگتن به رویکرد آن در قبال تهران مظنون بودند. در نتیجه، حتی قوی ترین متحدان ایالات متحده هم در پی ترس از اینکه در جنگی همه جانبه با ایران درگیر شوند، از حمایت از طرح امنیتی و نظارتی پیشنهادی در خلیج فارس موسوم به «برنامه نگهبانی» مقاومت کرده اند.

بریتانیا به دلیل تنش ها بر سر توقیف نفتکش ایرانی در جبل الطارق و واکنش ایران با توقیف نفتکش با پرچم بریتانیا در خلیج فارس، بیش از دیگر کشورهای اروپایی در مساله درگیر بوده و از این رو، بر خلاف دیگر کشورها آشکارا از نیاز به تشکیل یک نیروی دریایی نگهبان در منطقه سخن گفته است. اما لندن به جای حمایت از برنامه نگهبانی پیشنهادی واشنگتن، برای راه اندازی ابتکار عمل امنیت و نظارت خلیج فارس اقدام کرده که در حال حاضر از حمایت لفظی فرانسه، ایتالیا و دانمارک برخوردار است. اما شرایط به دنبال انتصاب اخیر بوریس جانسون که رابطه نزدیکی با ترامپ دارد در سمت نخست وزیر بریتانیا، در حال تغییر است چرا که او کاملا از محدودیت های اجرای یک برنامه امنیتی در خلیج فارس بدون حمایت ایالات متحده آگاهی دارد.

جدای از فرانسه و بریتانیا، آلمان هم یکی دیگر از شرکای نظامی دیرینه و وفادار ایالات متحده به شمار می رود. این کشور که بزرگترین اقتصاد اروپا را دارد، در حال حاضر برای نیروهای آمریکایی تسهیلات نظامی عالی فراهم می کند و از نظر شمار نیروها در افغانستان پس از ایالات متحده دومین کشور است. اما آلمان هم همانند فرانسه و بریتانیا نگران مسیر رهبری ایالات متحده در خاورمیانه است. این مساله و همچنین حمایت عمومی اندک از درگیری های قابل توجه نظامی خارجی، سبب شد که آلمان بلافاصله و به طور مستقیم به درخواست های ایالات متحده برای اعزام نیرو به سوریه یا پیوستن به عملیات نگهبانی در خلیج فارس پاسخ رد دهد. (این مطلب ادامه دارد.)

منبع: استرتفور / مترجم: طلا تسلیمی