وقتی رهبران صدای رای‌دهندگان را نمی‌شنوند

نویسنده: رابین سیمکاکس

دیپلماسی ایرانی: دیانا فردمن پیامی غیرمعمول از خط موبایل دختر 14ساله اش سوزانا دریافت کرد. پیامی به آلمانی دست و پاشکسته که می گفت او در چند هفته آینده به خانه برمی گردد و مادرش نباید برای پیدا کردن او تلاش کند. پیام اما از سوی سوزانا نبود. او مورد تجاوز قرار گرفته و خفه شده بود و جسد او در کنار ریل قطار شهر وایزبادن در غرب آلمان رها شده بود.

تقریبا سه سل قبل، آنگلا مرکل نخست وزیر آلمان با بحران سیل میلیون ها مهاجر از سوریه به سمت اروپا روبرو شد. این سیل عظیم مردم فشاری زیاد به بنادر یونان و منطقه بالکان وارد کرد. پاسخ مرکل بازکردن مرزهای آلمان بود و در نتیجه مخلوطی از مهاجران مختلف از مناطق مختلف جهان به این کشور آمدند که یکی از آنها قاتل سوزانا فلدمن بود.

علی بشار 20ساله به همراه خانواده اش در اکتبر 2015 وارد آلمان شد. او به دنیای خلاف روی آورد و متهم به دزدی، حمل اسحله و آزار جنسی یک دختر 11 ساله مهاجر شد. درخواست پناهندگی او در سال 2016 رد شد اما او اجازه داشت در کشور باقی بماند تا به درخواست تجدیدنظر او رسیدگی شود. در 18 ماه آینده، زمانی که درخواست تجدیدنظر او مورد بررسی قرار می گرفت او سوزانا را کشت و تصمیم تجدیدنظر او هنوز گرفته نشده است. روزها پس از ارتکاب این جنایت بشار به همراه سایر اعضای خانواده اش به عراق بازگشتند. درحالی که مقامات کردی و آلمانی به دنبال رد او بودند. بشار به ارتکاب قتل اعتراف کرده است. این مساله موردی تراژیک است اما تنها مورد موجود نیست.

حسین خاوری سال 2013 به اروپا آمد. او یک زن را در یونان از بلندی به پایین پرتاب کرد و در نتیحه به 10سال زندان در فوریه 2014 محکوم شد. اما او 18ماه بعد آزاد شد. خاوری وارد آلمان شد. در اکتبر 2016 خاوری به ماریا لادنبرگر 19ساله تجاوز کرد و او را خفه کرد. او به جبس ابد محکوم شد.

مورد دیگر در جنوب غرب آلمان به وقوع پیوست. دختری 15ساله به نام میا والنتین توسط دوست پسرش به قتل رسید. عبدل از افغانستان سال 2016 به آلمان آمد و میا را با ضربات متعدد چاقو از پا درآورد. او حالا 20 سال دارد.  این داستان ها بسیار فراوان است. بیش از 1000تجاوز به زنان از سال نوی میلادی 2015 تا کنون گزارش شده است. یکی از عواقب این مسائل در سیاست نمود خواهد داشت. نگرانی درباره سیر مهاجرت ها باعث سقوط محبوبیت دولت مرکل شده است. هرست سیهورف، وزیر داخلی آلمان، خواستار بازگرداندن مهاجرینی شده است که از سایر کشورهای اروپایی وارد آلمان شده اند. مرکل اما توجهی به تاثیرات موج گسترده ورود مهاجرین به آلمان و اتحادیه اروپا ندارد.

مورد دیگر عواقب وخیم ورود مهاجرین به مسائل امنیتی بازمی گردد. تحقیقی نشان می دهد که میزان خشونت در آلمان از سال 2015 تا کنون 10درصد افزایش پیدا کرده است. بخش اعظمی از این افزایش به جمعیت مهاجر بازمی گردد. این محیط باعث شده که بسیاری از المانی ها به سمت رادیکالیسم حرکت و خود برای مبارزه با مهاجرت اقدام کنند. حزب آلترناتیو در آلمان به 6میلیون رای یا 13درصد از رای دهندگان دست یافت و حالا تبدیل به سومین حزب بزرگ آلمان شده است.

مساله تنها به این برنمی گردد که آلمانی ها مهاجرین زیادی را پذیرفته اند بلکه بخشی از مشکل این است که عذر مهاجرین زیادی را نخواسته اند. اگر این مشکل تنها برای آلمان بود می شد روی آن کار کرد و با آن کنار آمد اما سوئد نیز با مشکلی مشابه مواجه است. تحقیقی جدید در سوئد نشان می دهد بیش از 75درصد از کسانی که اعلام کرده بودند کودک هستند در واقع بالغ بودند. اتریش، ایتالیا و سایر کشورهای اروپایی نیز با چالشی مشابه روبرو هستند. یک راهکار مسئولانه این است که رهبران اروپایی صدای رای دهندگان را بشنوند و نگرانی آنها را در نظر بگیرند.

اشتیاق مرکل برای ادامه وضع موجود اما رویکردی ناامیدکننده است. رویکردی که موجب سقوط خودش می شود و در این میان تنها بر شمار پناهجویان اضافه می شود و هر ماه 10هزار پناهجوی جدید وارد آلمان می شوند. امیدهای دولت برای بهبود اوضاع واقعی نیست و بحران همچنان ادامه دارد.

منبع: دیلی سیگنال/ مترجم: روزبه آرش