مذاکره با کره بر مبنای مذاکرات با مائو باشد

رابین رایت

دیپلماسی ایرانی: در دهه ی 1980 داستان تلاش ترامپ برای قاپیدن شغلی که بتواند مذاکرات هسته ای با شوروی را رهبری کند در واشنگتن منتشر شد. کتاب او «هنر معامله» در لیست پرفروش ترین کتاب ها بود. ظاهراً ترامپ فکر می کرد که می تواند با هر کسی معامله کند و می خواست آن را ثابت کند. او سخت تلاش کرد تا دولت جورج بوش پدر را متقاعد کند اما کاخ سفید «ریچارد برت»، یک متخصص درزمینه مذاکرات هسته ای را به این سمت منصوب کرد.

در این ماه با «برت» گفتگو کردم. در مورد اینکه ترامپ که فقط 14 ماه است از رئیس جمهوری اش گذشته چگونه با کیم معامله خواهد کرد. کره شمالی دارای حداقل بیست بمب اتمی و هیدروژن و همچنین موشک بالستیک است که اکنون قادر به حمله به هر بخش از ایالات متحده است. او گفت: «نمی دانم که این مذاکرات نتیجه ای درباره مسئله ی هسته ای داشته باشد. ترامپ عاشق هرج و مرج و سروصداست. عاشق اینکه به شدت از دیگران انتقاد کند، آنها را از ناحیه ی امن خود خارج کرده و شرایط را به آنها تحمیل کند. با انجام این کار، او معتقد است که می تواند دست بالا را بگیرد.»

ترامپ هنوز که مذاکرات برگزار نشده به موفقیت خود در مذاکره با کره شمالی افتخار می کند. در روز چهارشنبه، او دربارۀ این موضوع پیامی را توییت کرد: «سالها و در طی دولت های مختلف، همه می گفتند که صلح در شبه جزیره ی کره و خلع سلاح هسته ای کره ی شمالی احتمال ندارد. در حال حاضر شانس خوبی وجود دارد که کیم جونگ کاری که برای مردمش و برای بشریت درست است را انجام دهد. منتظر این جلسه هستم»

علیرغم حفظ ظاهر ترامپ، نگرانی ها در واشنگتن گسترش یافته است که آیا رئیس جمهور این سیاست را دارد که به یکی از پیچیده ترین توافق ها- با یکی از سرسخت ترین دشمنان آمریکا- در تاریخ معاصر دست یابد. سن ترامپ دو برابر سن رئیس جمهور کره شمالی است، اما به عنوان یک رئیس جمهور تا کنون نتوانسته است تکنیک های دیپلماتیک زیادی به نمایش بگذارد.

رئیس جمهورهای باتجربه تر از ترامپ نیز در نشست های اساسی خود در مورد مسائل هسته ای شکست خورده اند. در سال 1961، نشست پرزیدنت کندی با نیکیتا خروشچف، رهبر شوروی سابق، به شکست انجامید. در سال 1986، نشست رئیس جمهور ریگان با رهبر اتحاد جمهوری شوروی، میخائیل گورباچف، برای یافتن راهی که این دو ابرقدرت بتوانند مراکز انبارهای هسته ای خود را محدود کنند برگزار شد. مذاکرات دوروزه و نگران کننده بود. دو رئیس جمهور به توافق نزدیک شدند اما در نهایت آنها نتوانستند به نتیجه ی قابل لمسی دست یابند. عمدتاً به علت سرپیچی ریگان از سازش درباره ی سیستم دفاع موشکی فضایی که به عنوان «طرح دفاعی استراتژیک» شناخته شده بود.

«برت» استدلال می کند که مدل بهتر برای نشست ترامپ - کیم، دیپلماسی است که در اوایل دهه 1970 میلادی بین ایالات متحده و چین صورت گرفت. زمانی که وزیر امور خارجه آمریکا و نخست وزیر چین زمینه سازی برای نشست بین رئیس جمهور نیکسون و رئیس جمهور مائو زدونگ فراهم کردند. کمیسیونی برای عادی سازی روابط تشکیل شد و بسیاری از مسائل را طی سالها تحت پوشش قرار داد.

با این حال در هر نوع معامله ای، ایالات متحده خواهان ایجاد یک برنامه قابل تایید و دقیق است تا از «خلع سلاح هسته ای» کره ی شمالی مطمئن شود. به نوبه خود، کره شمالی برای توقف ساخت بمب ها و موشک های بالستیک خواهان یک معاهدۀ صلح و متارکه ی جنگ رسمی بین دو کره است که در سال 1953، تنها با یک آتش بس موقت متوقف شد. عادی سازی روابط، خروج نیروهای ایالات متحده از شبه جزیره کره و پایان دادن به تمرینات نظامی آمریکا-کره جنوبی و همچنین کمک اقتصادی و پایان دادن به تحریم هایی است که اقتصاد کره را فلج کرده است.

همانطور که ترامپ برای اجلاس سران آماده می شود، صندلی های دیپلماتیک دولت هنوز خالی است و برای موقعیت های کلیدی آن مانند سفیر کره جنوبی هنوز کسی مشخص نشده است. یوسف یون، نماینده ویژه ایالات متحده در زمینه سیاست کره شمالی در وزارت امور خارجه، این ماه بازنشسته می شود.

در سال 1989 «برت» در حالی به عنوان سرپرست مذاکرات انتخاب شد که چندین سال قبل به جمع آوری اطلاعات با کارشناسان مشغول بود. بعد از آن تیم «برت» دو سال دیگر برای تصویب معاهده کاهش سلاح های استراتژیک، یکی از بزرگترین و پیچیده ترین قراردادهای اسلحه در تاریخ دو سال دیگر وقت نیاز داشتند. ترامپ برای برنامه ریزی برای دیدار با کیم کمتر از دو ماه فرصت دارد.

منبع : نیویورکر / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33