شال و کلاه ترامپ برای مقابله با ایران

عصر ایران - مازیار آقازاده ؛ پس از پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات اخیر در آمریکا همه نگاه ها به اوست تا ترکیب کابینه و همکاران دولت آینده خود را مشخص کند.

با توجه به اینکه ترامپ یک فرد سیاسی و حزبی نبوده و سابقه ای در این زمینه نداشته است پیش بینی اعضای تیم همکار او در دولت احتمالی اش برای بسیاری از ناظران به سختی میسر بود از سوی دیگر بسیاری به درستی بر این باورند : مادامی که ترکیب کابینه آینده ترامپ مشخص نشود به طور دقیق نمی توان درباره سیاست ها و جهت گیری های آینده دولت او پیش بینی کرد.

با انتصاب 3 چهره جدید به سمت های مشاور امنیت ملی، رییس سیا و وزیر دادگستری ، ترامپ دو پست مهم و حساس در زمینه سیاست خارجی و امنیتی خود را معرفی کرد.

ژنرال "مایکل فلین" و "مایک پمپئو" قرار است در دولت آینده ترامپ مشاور امنیت ملی او و رییس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) باشند، دو چهره بسیار تندرو و "سوپر محافظه کار" برای دو پست حساس و بسیار مهم در زمینه سیاست خارجی و امنیتی ایالات متحده آمریکا.

تا اینجای کار نکته مشترک این دو نفر به اضافه افراد دیگری که اسامی آنها برای پست های کلیدی کابینه ترامپ به عنوان گزینه های احتمالی نام برده می شود، رویکرد بسیار سرسختانه آنها نسبت به حکومت جمهوری اسلامی ایران است.

همه این افراد یا مخالف صددرصد برجام و یا دستکم منتقد جدی این توافق و مدافع ایده ضرورت بازنگری در آن هستند، برخی از این افراد حامی ایده بمباران تاسیسات هسته ای ایران در گذشته و حتی حال هستند (جان بولتون) و برخی دیگر از آنها به طور جدی بر این باورند که باید استراتژی اصلی دولت ترامپ بر مبنای " براندازی نظام " در ایران باشد.

نکته مشترک همه گزینه های ترامپ در کابینه احتمالی اش رویکرد بسیار منفی آنها نسبت به حکومت ایران است و بعید می نماید با ترکیب این چنینی، رییس جمهور منتخب آمریکا - آن گونه که برخی پیش بینی می کنند - به دنبال " معامله یا بده – بستان" با ایران باشد بلکه بیشتر به نظر می رسد او کمربند ها را برای مقابله جدی و سرسختانه با حکومت ایران در منطقه خاورمیانه خواهد بست.

واقعیت این است که دیدگاه های ترامپ درباره ایران در زمان کارزار انتخاباتی اش کمی متناقض به نظر می رسید او از سویی به نظر می رسید با سیاست های ایران در زمینه مبارزه با تروریسم در سوریه (مبارزه علیه داعش) مشکلی ندارد و از آن استقبال می کند و در عین حال در زمینه موضوعی چون آزادسازی موصل از دست داعش معتقد بود این عملیات اقدامی اشتباه است چون تنها برنده این کار ، جمهوری اسلامی ایران خواهد بود.

ترامپ در مورد آزاد شدن پول های بلوکه شده ایران نیز معتقد بود این کار حکومت ایران را از "سراشیبی فروپاشی" نجات داد. به کار بردن این عبارت از سوی ترامپ به این معناست که از نظر او فروپاشی دولتی چون جمهوری اسلامی ایران نه تنها بد نیست بلکه از نظر او بسیار هم مطلوب است و هدف غایی سیاست های واشنگتن باید متمرکز بر این هدف باشد.

از سوی دیگر ترامپ سیگنال های بسیار مثبت و بی سابقه ای را در بازنگری رابطه واشنگتن – مسکو فرستاده است و از این جهت به نظر می رسد برای نخستین بار پس از جنگ جهانی دوم دولتی در ایالات متحده آمریکا روی کار خواهد آمد که خواهان گسترش روابط با مسکو و همکاری با کرملین در تمشیت مسایل و بحران های بین المللی است و دیدگاه منفی ای نسبت به دولتمردان و سیاست های روسیه ندارد.

از این منظر پیش بینی می شود روابط دولت تحت سرپرستی ترامپ با دولت روسیه رو به گرمی برود و با توجه به اینکه ایران و روسیه هم اکنون سیاست های نزدیکی در زمینه مسایل سوریه و عراق و سیاست های خاورمیانه ای دارند، به طور دقیق مشخص نیست که ترامپ با تناقض موجود در زمینه "نزدیکی به روسیه" و به طور همزمان "کوبیدن و یا مقابله با سیاست ها و نفوذ منطقه ای جمهوری اسلامی " به چه نحو برخورد خواهد کرد.

وانگهی نوع موضع دولت مسکو در این رابطه – نحوه مواجهه دولت ترامپ با جمهوری اسلامی – می تواند مهم باشد و به نظر می رسد ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه در این زمینه می تواند نقش مهمی داشته باشد و سیاست ها و جهت گیری های آتی دولت ایالات متحده آمریکا را تعدیل کند.

 با مشخص شدن ضلعی از اضلاع ترکیب کابینه آتی ترامپ ، چیزی که بیش از هر چیز ذهن هر ناظری را به خود مشغول می کند ، رویکرد ضد جمهوری اسلامی دولت آینده آمریکاست ؛ هر چند تا زمان قضاوت قطعی درباره جهت گیری های آتی دولت ترامپ نسبت به ایران باید تا روشن تر شدن ترکیب کامل کابینه او و نیز استقرارش در کاخ سفید منتظر ماند و دید؛ اما به نظر می رسد چشم انداز مثبتی در پیش رو نیست و انتصابات اخیر ترامپ این موضوع را روشن تر کرد.

اگر ترکیب کابینه ترامپ را نشانگر سیاستها و جهت گیری های آتی دولت او بدانیم  تا اینجای کار به نظر می رسد ترامپ در عرصه سیاست خارجی در حال شال و کلاه کردن برای مقابله با جمهوری اسلامی است یا دستکم خود را چنین می نمایاند.