سی‌‌وسومین بخش از سلسله یادداشت‌های جدید سرکیس نعوم:
امریکا گام به گام رابطه‌اش را با ایران بهبود بخشد
دیپلماسی ایرانی: برای ششمین سال است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را که در پی دیدارش با مقام های فعلی و سابق امریکایی نوشته است، منتشر می کند. امسال نیز بر اساس همان رویه دیپلماسی ایرانی تلاش دارد این یادداشت ها را ترجمه و منتشر کند. با این تفاوت که از لحاظ زمانی تلاش می شود نزدیک تر به زمان انتشار آن در روزنامه مرجع یعنی روزنامه النهار باشد و کاربردی ترین آنها در این جا انتخاب و منتشر شود. اهمیت این یادداشت ها در این است که به روز هستند و مطابق با تحولات جاری در منطقه تهیه شده اند و در آنها نکاتی مشاهده می شود که برای خوانندگان می تواند جذاب باشند. در این جا قسمت سی و سوم آن را می خوانید: یکی از بارزترین مقامات متنفذ در تجمع اکثریت نهادهای یهودی امریکا درباره اعتقاد من مبنی بر این که سوریه وارد مرحله تجزیه واقعی در طولانی مدت قبل از این که راه حل نهایی برای آن یافت شود، می شود، اظهار نظر کرد: «در هر حال هیچ کس نمی تواند حدود مناطق را بداند. برخی کشورها حرف هایی زده اند اما به نظر من اگر مرزبندی ای شود بر اساس اقلیت های این کشور خواهد بود، به این ترتیب انتظار می رود اوضاع بهتری برای طایفه های مختلف به وجود آید و همکاری استان ها با هم بیشتر شود.»
بعد پرسید: «چه بر سر درزی ها می آید؟» جواب دادم: «آنها هم اقلیت کوچکی خواهند شد. شاید هم نقش یک طایفه یا مجموعه در معرض ضعف را بازی کنند، البته سوریه خیلی وقت است ضعیف شده است. در لبنان بعد از ترور رفیق حریری ضعیف شدند و تا حالا همچنان ضد ایران و سوریه اسد هستند. اما بعد از عملیات 7 ژانویه 2008 در بیروت (که برایت تعریف کردم چه شد) که حزب الله انجام داد، درگیری هایی میان حزب الله با درزی ها در دو منطقه ساحلیه و جبلیه روی داد. ولید جنبلاط بارزترین رهبر درزی ها تصمیم گرفت که وارد جنگ مذهبی با حزب الله نشود، می دانست که نه سلاح و نه افراد و نه آموزش کافی برای جنگ با حزب الله دارد و در صورت وقوع جنگ به شدت هزینه خواهد داد، چیزی شبیه خسارت هایی که مسیحی هایی الجبل در طول جنگ های داخلی و مذهبی لبنان دادند. بعد از آن تصمیم گرفت که روابط خود را با حزب الله بهبود دهد، البته با حفظ حق انتقاد و حفظ متحدانش، همچنین تصمیم گرفت با سوریه بشار اسد دهان به دهان نشود.»
بعد پرسید: «چرا با بشار اسد دشمن شد؟» جواب داد: «برای این که درزی های سوریه و پدر فقید او، حافظ اسد را متهم به ترور پدرش، رهبر درزی ها کرده است که بعد از سلطان پاشا اطرش، رهبر انقلاب سوریه، بارزترین چهره آنها محسوب می شد. او کسی بود که چند سال بعد از سلطه فرانسوی ها بر سوریه و لبنان علیه آنها قیام کرد.»
بعد پرسید: «آیا همچنان شیعیان با حزب الله هستند؟ آیا میانه رویی در میان آنها نیست؟» جواب دادم: «قطعا هست. اما درگیری ای که امروزه در منطقه جریان دارد، با وجود همه مشکلات، درگیری مستقیم مذهبی سنی – شیعی شده است. شیعیان ما در مشرق عربی اقلیت هستند، آنها کلا در جهان اسلام در اقلیتند. برای همین احساس می کنند که وجود و نقش آفرینی شان در خطر است. برای همین دنبال قوی ترین سازمان می روند که حزب الله است. حزب الله هم به ایران وابسته است. برای همین همه شیعیان چه طرفداران حزب الله چه مخالفان آن از حزب الله و ایران حمایت می کنند.»
بعد از آن صحبت به توافق هسته ای کشیده شد. موضعم را درباره آن مطرح کردم و گفتم که در بسیاری از سایت ها در این باره چه خوانده ام. بعد گفتم: «شاید ایران نیاز به زمان داشته باشد تا بتواند موقعیت خود را در دشمنی با شیطان بزرگ، امریکا و کلا غرب مدیریت کند. برای همین عادی سازی روابط با ایران نیاز به تلاش از جانب شما و البته از طرف ایران دارد. برای همین باید مذاکره بر سر موضوعات منطقه ای مورد اختلاف آغاز شود تا جلوی تنش های قومی – مذهبی که بعد از بهار عربی در منطقه به وجود آمد، گرفته شود. شما باید به ایران کمک کنید تا بتواند به سلامت وارد جامعه جهانی شود. باید احساس کند که امیدواری اش به فواید پیوستن به جامعه جهانی به جا بوده است.»
پرسید: «چگونه؟ چه پیشنهادی می دهی؟» جواب دادم: «قبل از این که به دیدنت بیایم، در جایی نزدیک به مقر تو قهوه ای نوشیدم. در این فاصله از طریق گوشی همراهم بعضی از مصاحبه ها و اظهارات را خواندم، یکی از ایرانی ها امریکا را متهم به جلوگیری از استفاده ایران از توافق هسته ای می کرد، به ویژه در زمینه تعامل با بانک های غربی. بانک های غربی با ایران تعامل نمی کنند چرا که از تحریم های سنگین شما می ترسند. البته نگرانی بانک ها به حق است برای این که هزینه سنگینی به دلیل تحریم های اعمال شده علیه ایران پرداخته اند. الآن هم می ترسند با وجود لغو برخی از تحریم ها باز هم هزینه سنگینی را بپردازند. برای این که می ترسند تعامل با بانک های ایرانی آنها را با تحریم های جدید مواجه کند. آن چه می خواهم بگویم این است که نظام بانکداری ایران نیاز به نوسازی دارد تا بتواند به بانک بین المللی و جهانی بپیوندد. شما (امریکا) می توانید نظام بانک داری آنها را نوسازی کنید. تلاش کنید پیشنهادهایی را در این زمینه بدهید و سیاست های گام به گام را پیش ببرید. همان طور که کسینجر در مورد چنین در نیمه دوم قرن گذشته انجام داد.»
تحریریه دیپلماسی ایرانی/11
نظر شما :