اعراب به فکر استفاده از توافق ایران و غرب باشند

دیپلماسی ایرانی: ما نمونه ای قدیمی و ساده برای فهم آن چه در خاورمیانه و منطقه ما می گذارد در اختیار داریم. این نمونه تاکید می کند، مماشات و همراهی با سیاست های غرب به ویژه امریکا هیچ نتیجه مفیدی برای ما در جهان عرب ندارد، بلکه از این فراتر بر عکس به ضرر ما تمام می شود. نمونه های بسیاری هستند که این ادعا را ثابت می کند، مثلا همین قضیه فلسطینی، در قضیه فلسطین اشغالی تجربه ما خیلی روشن است، اعتماد ما به سیاست های واشنگتن و هم پیمانان اروپایی اش نشان داد که چقدر در این زمینه جدی نیستند و به فکر راه حلی برای فلسطینی ها نمی گردند و اصلا سود و منافع فلسطینیان را نمی بینند، مساله ای که توانست فرصت خوبی در اختیار ایران قرار دهد تا از آن نهایت استفاده را ببرد و تبلیغاتی همه جانبه برای دعوت به مقاومت انجام دهد، در این راستا ایران توانست دستاوردهای بسیار بزرگی به دست آورد و بسیاری از کشورهای عربی را با خود همراه کند در حالی که در این میان بسیاری از کشورهای عربی به ویژه کشورهای عرب متحد غرب هزینه دادند.

اعراب اکنون در برابر واقعیت جدیدی قرار دارند که بر هیچ کس پوشیده نیست، واقعیتی که اعراب چه بخواهند چه نخواهند باید آن را بپذیرند، ایران در حال نفوذ در منطقه است و جامعه عربی سرخورده از غرب به سمت آن متمایل شده است، بسیاری از کشورها و حکومت های عربی این مساله را خطری بزرگ برای خود محسوب می کنند. در وضعیت فعلی نیز بعید به نظر می رسد که جامعه جهانی بخواهد در برابر ایران و نفوذ آن کاری کند یا به رویارویی با آن برخیزد.

حال و هوای کشورهای عربی نیز نویدبخش نیست، کشورهایی که درگیر بهار عربی شدند همچنان در وضعیت بی ثباتی به سر می برند و برخی از آنها روزهای خونینی را سپری می کنند. این وضعیت اسف بار نیازمند حضور فعال تر عقلا و تجدید نظر در بسیاری از سیاست ها دارد، و شاید بارزترین آنها وحدت داخلی کشورهای عربی باشد که این روزها نیاز مبرمی برای آن احساس می شود. در این میان بسیاری این سوال را مطرح می کنند که آیا پرداختن به اخوان المسلمین مهمتر از پرداختن با مخاطراتی است که از سوی ایران احساس می شود؟ برای پاسخ به این سوال قبل از هر چیز باید گفت که ایران کشوری خطرناک نیست، کما این که می بینیم اگر به نفوذ خود ادامه می دهد و دستاوردهای بسیاری در منطقه به دست می آورد با مخالفت یا رویارویی خاصی مواجه نمی شود. در حالی که چنین حرفی را نمی توانیم درباره اخوان المسلمین بزنیم.  

همین سوال را درباره سازمان جهانی اخوان المسلمین می پرسند، آیا تلاش آنها برای استمرار طرح سیاسی شان عاملی خطرناک و ویرانگر است یا عاملی سازنده؟ در این میان هزینه هایی که از جانب اخوان المسلمین انتظار می رود متحمل حکومت های عربی شود، چیست؟ شکی نیست که سازمان اخوان المسلمین به ویژه بعد از عزل محمد مرسی، رئیس جمهوری مصر از سمت خود نه تنها در سیاست های خود تجدید نظر نکرده است بلکه هیچ فرصتی را نیز برای بازگشت دوباره به قدرت در مصر از دست نمی دهد.

واقعیت تلخ عربی این است که ما نیاز به مصالحه ها و امتیازدهی ها داریم، آقایان باید درک کنند که ایران و غرب در آستانه توافقی تاریخی هستند و این توافق می تواند به ضرر مصالح اعراب تمام شود، اما این بدان معنا نیست که از این توافق بترسیم بلکه باید به دنبال فرصتی برای بهره برداری بیشتر از این توافق باشیم.

منبع: الحیات / تحریریه دیپلماسی ایرانی 11