از معامله با ایران حمایت کنید

دیپلماسی ایرانی: آنهایی که زمانی در مورد فلسفه نفوذ آمریکا در پاسیفیک هیجان زده بودند، دلیل خوبی وجود دارد که در مورد سرعت دولت اوباما برای تغییر در این استراتژی بزرگ کاسه صبر خود را لبریز ببینند. سیاست خارجی اغلب یک حرفه ارتجاعی است: همیشه نمی توان موقعیت و زمان مناسب برای تمرکز را شناسایی کرد. واقعیت ساده این است که هر گونه تلاشی برای افزایش حضور آمریکا در پاسبفیک به همگرایی دوباره هدفمند و جامع منابع نیاز دارد.

توجه ما بار دیگر به خاورمیانه جلب شده است. در 20 جولای، توافق هسته ای مقدماتی جامعه بین المللی با ایران به پایان می رسد. چه مذاکرات ادامه پیدا کند و برنامه های هسته ای ایران برای شش ماه دیگر نیز محدود شود و چه توافق هسته ای نهایی حاصل شود، یک برد برای سیاست خارجی آمریکا خواهد بود. هر کسی که به دنبال برقراری توازن دوباره آمریکا در آسیا باشد باید از هر دو این نتیجه های مثبت حمایت کند. پایان دادن به یکی از بحران های خاورمیانه می تواند به پیشبرد سیاست متمرکز آمریکا در پاسیفیک کمک کند.

مذاکرات ایران معانی تجربی زیادی برای سیاست آمریکا در پاسیفیک دارد. نخست و از همه مهتر این است که این مذاکرات ارزش دیپلماسی دوجانبه را خاطرنشان می کند. معماری تحریم های جامعه و ایجاد ائتلاف بین المللی به گونه ای بود که ایران را پای میز مذاکره آورد و این نشان دهنده ارزش همکاری متحدان برای دستیابی به یک هدف مشترک است. متحدان ما می توانند موفقیت توافق با ایران را به عنوان یک برد برای همکاری و مذاکره سازنده خود ارزیابی کنند. نشانه ای حاکی از آنکه آمریکا از رویکرد یکجانبه ای که در آن دیپلماسی محکوم می شود و بسیاری از نئوکان ها از آن حمایت می کنند، فاصله گرفته است. حتی چین نیز که به طور معمول سیاست خارجی غیر مداخله جویانه را دنبال می کند نیز در روند اعمال فشارها علیه ایران همراه شد. اقدامی که یک پرسش امنیتی جدی را طرح می کند.

الحاق ایران به جامعه بین المللی اصولی را تقویت می کند که ما امیدواریم در جهان جدی گرفته شوند. در زمانی که بحران های مربوط به محدوده های ارضی در آب های آسیا می تواند یک مناقشه جهانی جدی ایجاد کند، به نمایش گذاشتن امکان همکاری یک کشور مطابق با پیمان های بین المللی مانند معاهده ان پی تی ، پیام های ارزشمندی ارسال می کند. در دراز مدت، توافقی با ایران که هم ریسک اشاعه هسته ای را کاهش دهد و هم مانه درگیری نظامی شود، نشان می دهد که همکاری بین المللی به نفع همه طرف هاست.

تردیدی وجود ندارد که درگیری نظامی ناشی از شکست مذاکرات میزان قابل توجهی از منابع آمریکا را کاهش می دهد. آخرین جنگی که آمریکا به نام منع اشاعه به راه انداخت 800 میلیارد دلار برای این کشور هزینه داشت و آمریکا نمی تواند بهای تجربه پرهزینه دیگری از این دست را بپردازد. به طور حتم آمریکا با چنین اشتباهی مهر پایانی بر تمامی تلاش های خود برای نفوذ در دیگر نقاط جهان خواهد شد.

در نهایت، آنچه در وین اتفاق می افتد روی همه آمریکایی ها تاثیر می گذارد، نه تنها آنهایی که نگران روابط ایران و آمریکا هستند. شاید برخی متخصصان امور منطقه و دانشگاهیان خوب یا بد، تمایل داشته باشند که تنها روی یک مساله خاص متمرکز باشند. اما این یک مثال است که ما باید همواره قاب تصویر بزرگتری را نظاره گر باشیم. قراردادی که مساله هسته ای ایران را با اعمال محدودیت ها در برنامه های غنی سازی و افزایش نظارت بین المللی حل کند تنها راهی است که به آسانی می تواند به سیاست خارجی آمریکا اطمینان دهد امکان حل چالش های امنیتی و دستیابی به فرصت های اقتصادی نهفته در پاسیفیک وجود دارد.

منبع: دیپلمات/ تحریریه دیپلماسی ایرانی/ 10

انتشار اولیه: 25 تیر 1393 / بازانتشار: 29 تیر 1393