شریعتمداری: آمریکا در دوراهی باخت-باخت است

۲۳ تیر ۱۳۹۳ | ۱۵:۱۰ کد : ۱۹۳۵۷۷۰ سرخط اخبار

حسین شریعتمداری در سرمقاله امروز کیهان با عنوان «دوراهی باخت باخت» نوشت:
1-فراخوان غیرمنتظره وزرای خارجه کشورهای 5+1 برای حضور مستقیم در مذاکرات که از سوی خانم کاترین اشتون صورت پذیرفت و برخی از اخبار و گزارش های پیرامونی دیگر حکایت از آن دارند که «وین 6»  آنگونه که حریف پیش بینی می کرد، پیش نمی رود و محاسبات قبلی آنان با اختلال جدی روبرو شده است. چرا؟! چه اتفاق غیرمنتظره ای روی داده که خانم اشتون برای تصمیم سازی در برابر آن ناچار به دعوت فوری وزرای خارجه 5+1 شده است؟!

مطابق دستور کار قبلی قرار بود وزیران خارجه 5+1 به عنوان عالی ترین مقام تصمیم گیرنده در آخرین روز یا روزهای مذاکرات و بعد از آن که متن توافق جامع آماده شد، برای امضاء و تائید نهایی به تیم های مذاکره کننده خود در وین ملحق شوند. اما، فراخوان اشتون از اتفاق جدیدی خبر می داد که حضور فوری وزرای خارجه 5+1 را ضروری ساخته بود و خبرگزاری رویترز به نقل از دیپلمات های مذاکره کننده اعلام کرد؛ حضور وزرای خارجه 5+1 در وین به منظور امضای توافق جامع نیست، بلکه آنان برای عبور از بن بست غیرمنتظره ای که در جریان مذاکرات پدید آمده است به وین فراخوانده شده اند. کدام بن بست آنان را سراسیمه به وین کشانده است؟!

گفتنی است وزیران خارجه چین و روسیه به وین نرفتند. اولی برای عدم حضور خود به  دوری مسافت! و جدول کاری از قبل برنامه ریزی شده اشاره کرد و لاوروف ضرورت همراهی با پوتین در سفر آمریکای لاتین را پیش کشید! ولی گزارش ها حکایت از آن دارند که چین و روسیه با 4 کشور آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان درباره متن توافق نهایی اختلاف نظر دارند و محدودیت های اعمال شده را با توجه به شفافیت های خواسته شده از ایران، «متوازن» ارزیابی نمی کنند. ضمن آن که حدس می زنند در چالش هسته ای یازده ساله کشورمان، فصل جدیدی در حال ورق خوردن است.

2- و اما، همه شواهد حاکی از آنند، آنچه سیستم محاسباتی حریف را درهم ریخته و وزیران خارجه آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان را با عجله به «وین» کشانده تا به قول دیپلمات های غربی، برای عبور از بن بست پدید آمده، چاره جویی کنند، اعلام صریح خط قرمز نظام در مذاکرات هسته ای است که روز دوشنبه هفته قبل از سوی رهبر معظم انقلاب در دیدار کارگزاران و مسئولان نظام با ایشان مطرح شد.

حضرت آقا با نگاهی دقیق و فنی و کارشناسانه تاکید کردند که جمهوری اسلامی ایران به یکصد و نود هزار «سو» اورانیوم غنی شده نیاز دارد و با رونمایی از ترفند حریف گفتند «طرف مقابل به مرگ گرفته که به تب راضی بشوید».

در توضیح نقش تعیین کننده اخطار و هشدار رهبر معظم انقلاب و جایگاه آن در جغرافیای مذاکرات، اشاره به نکاتی ضروری است. بخوانید؛

3- یکی از اصلی ترین محورهای مورد چالش در مذاکرات هسته ای، میزان نیاز ایران به اورانیوم غنی شده برای تأمین سوخت رآکتورهای اتمی کشور است. آمریکا و متحدانش با پیش کشیدن واژه به اصطلاح حقوقی ولی در واقع من درآوردی «نقطه گریز BREAK  OUT» ادعا می کنند برنامه هسته ای ایران باید در محدوده ای باشد که اگر تصمیم به تولید سلاح هسته ای گرفت، فاصله زمانی این تصمیم تا تولید سلاح حداقل بین 12 تا 18 ماه باشد و مدعی اند این فاصله به منظور آن است که در صورت تصمیم ایران به تولید سلاح فرصت کافی برای متوقف کردن آن وجود داشته باشد و با استناد به این قانون من درآوردی، از ایران خواسته اند اولا؛ تعداد سانتریفیوژهای فعال از 4هزار دستگاه بیشتر نباشد که نتیجه نهایی آن پایان دادن به فعالیت هسته ای است - همان که حضرت آقا با عنوان به مرگ گرفته اند از آن یاد می کنند - و ثانیا؛ مواد هسته ای ذخیره شده از 2 هزارکیلو تجاوز نکند و از سوی دیگر - متأسفانه - تیم هسته ای ما را به نقطه ای رسانده اند که خواستار فعالیت 8 هزار سانتریفیوژ باشد و این در حالی است که برخورداری از 8 هزار سانتریفیوژ هم در حوزه و میدان غنی سازی آزمایشگاهی - پایلوت - قابل تعریف است و نه غنی سازی صنعتی که خواست و حق قانونی ایران است. بنابراین چنانچه با تعداد 8هزار سانتریفیوژ هم موافقت می کردند - یعنی همان که آقا با عنوان راضی شدن به تب از آن یاد کرده اند - باز هم ایران را در عمل از غنی سازی صنعتی محروم کرده بودند.

رهبر معظم انقلاب با تاکید بر این که نیاز ایران به اورانیوم غنی شده را خودمان تعیین می کنیم و میزان نیاز ما 190/000 سو اورانیوم غنی شده است، این ترفند باج خواهانه حریف را نه فقط خنثی کردند بلکه به باد دادند. چرا که بر فرض استفاده ما از سانتریفیوژهای نوع IR1 که ظرفیت غنی سازی آن 1/2  تا 1/8 «سو» است، برای تأمین 190 هزار سو، حداقل به تعداد 158/000 سانتریفیوژ نیاز داریم.

از سوی دیگر میزان ذخیره اورانیوم غنی شده مورد نیاز کشورمان نیز مطابق خط قرمزی که رهبر معظم انقلاب ترسیم فرموده اند، 190/000 سو در سال است و نه دو هزار کیلوگرم مورد ادعای حریف.

4- نکته ظریف و کاملا فنی و کارشناسانه در بیانات رهبر معظم انقلاب این که، ایشان به جای تاکید روی تعداد سانتریفیوژهای مورد نیاز جمهوری اسلامی ایران، روی فرآورده نهایی سانتریفیوژها تاکید کرده اند. به بیان دیگر، آنچه مهم است تعداد سانتریفیوژها نیست بلکه خروجی نهایی آنها یعنی میزان اورانیوم غنی شده ای است که به دست می آید.

توضیح آن که «سو»- -( SEPERATIVE  WORK  UNIT (SWU   ضریب جداسازی - یا سرعت جداسازی - اورانیوم 235 از اورانیوم 238 در یک سانتریفیوژ است که بر حسب کیلوگرم در سال محاسبه می شود. به عنوان مثال، یک سانتریفیوژ نسل اول موسوم به IR1 یا P1  می تواند در طول یک سال 1/2 کیلوگرم اورانیوم 235 را از اورانیوم 238 جدا کند. بیشترین سانتریفیوژهای فعال ما از نوع P1 با ظرفیت اسمی 1/8 و ظرفیت عملی 1/2 «سو» می باشد و البته بیش از هزار سانتریفیوژ فعال از نوع (P2) نیز در اختیار داریم که ضریب جداکنندگی آن (سو)  بیشتر از نوع اول است.

حال می توان تصور کرد که اگر حضرت آقا به جای خروجی نهایی سانتریفیوژها (190/000 سو)، نیاز کشورمان را با تکیه بر تعداد سانتریفیوژها بیان می فرمودند، هیچ تضمینی برای تأمین سوخت مورد نیاز رآکتورهای اتمی ایران اسلامی وجود نداشت.

همین جا گفتنی است که برخی از مسئولان محترم، با اشاره به سانتریفیوژهای پیشرفته IR8 که ظرفیت جداکنندگی آنها 24 سو می باشد، اعلام کرده بودند که با برخورداری از 8 هزار سانتریفیوژ IR8  می توان نیاز سالانه کشور به میزان 192هزار سو را تأمین کرد (8000×24=192000). این محاسبه اگرچه در عرصه تئوری و نظری قابل قبول است ولی با عمل فاصله ای پر نشدنی دارد، چرا که، اولا؛ در حال حاضر تعداد بسیار محدودی از سانتریفیوژهای نوع IR8  در اختیار داریم و در حال تحقیق و بررسی برای تولید انبوه آن هستیم، ثانیا؛ در مبحث مربوط به تحقیق و توسعه « R&D » در توافقنامه ژنو و مذاکرات پس از آن، حریف تأکید کرده است که تحقیق و توسعه الزاما بایستی در حد تحقیقات جاری ادامه یابد و در تعریف تحقیقات جاری - CURRENT- به گزارش نوامبر 2013 مدیرکل آژانس استناد می کند که در آن تنها سانتریفیوژهای نوع P1 آمده است! نتیجه این که اگر قرار بود نیاز کشورمان به اورانیوم غنی شده براساس تعداد سانتریفیوژها محاسبه و اعلام شود- که متأسفانه شده بود - نه فقط از غنی سازی صنعتی دور شده بودیم بلکه غنی سازی اورانیوم در مقیاس آزمایشگاهی - پایلوت - را هم آنگونه که باید، به دست نمی آوردیم.

5- تأکید رهبر معظم انقلاب بر نیاز کشور به 190 هزار سو، ترسیم رسمی خط قرمز نظام در یکی از اصلی ترین محورهای مناقشه و چالش مذاکرات هسته ای است. این خط قرمز، از آن جهت سرنوشت ساز و تعیین کننده است که از سوی بالاترین و عالی رتبه ترین مقام جمهوری اسلامی ایران مطرح شده است و بدیهی است که به هیچ وجه قابل تغییر نخواهد بود و حریف نمی تواند و دلیلی هم ندارد که آن را یک «تاکتیک» تلقی کند. از این روی می توان و باید گفت که حضرت آقا با ترسیم این خط قرمز غیرقابل عبور، تمامی محاسبات چند ماهه اخیر - بخوانید یازده ساله - حریف را مختل کرده اند.

گفتنی آن که رهبر معظم انقلاب در بیانات روز دوشنبه خود گفته بودند، حریف با لطایف الحیل و دست زدن به ترفندهای شیطانی می کوشد سیستم محاسباتی ما را مختل کند و مسئولان ما را با ارائه آدرس غلط به نتیجه غلط برساند ولی رهبر فرزانه انقلاب با صداقت و صراحت و از موضع اقتدار، محاسبات حریف را مختل کرده اند.

6- اکنون آمریکا و متحدانش بر سر یک دوراهی یا به تعبیر گویاتر در مقابل یک بن بست قرار گرفته اند و به قول دیپلمات ها در مصاحبه با رویترز فراخوان فوری وزرای خارجه 5+1 برای عبور از این بن بست صورت پذیرفته است و نه برای امضای توافق نهایی! اما، دوراهی پیش پای حریف؛ این که می دانند خط قرمز ترسیم و اعلام شده از سوی رهبر معظم انقلاب یک «تاکتیک» و یا یک برگ روی میز برای چانه زنی نیست. بنابراین حریف باید از میان دوراهی که پیش روی دارد، یکی را برگزیند؛ یا به خواسته اعلام شده از سوی حضرت آقا تن بدهد و یا این که با ادامه اصرار بر باج خواهی و زیاد ه طلبی های غیر قانونی خود، آرزوی دستیابی به یک توافق با مختصات مورد نظر خویش را فراموش کند. راه سومی وجود ندارد.

7- حریف به خوبی می داند که وقتی شخصیت برجسته ای در جایگاه عالی رتبه ترین مقام جمهوری اسلامی ایران، خط قرمز نظام را در مذاکرات ترسیم می کند نگران «عدم توافق» نیز نخواهد بود و این در حالی است که «توافق» نیاز آمریکا و متحدانش است که قصد داشتند  با لطایف الحیل این «نیاز» خود را در قالب «امتیاز» به جمهوری اسلامی ایران تحمیل کنند.

گفتنی است که تا چند روز قبل مقامات آمریکایی از جمله جان کری و وندی شرمن با تکبر و غرور این ترجیع بند را تکرار می کردند که ایران در مقابل یک تصمیم سخت قرار گرفته است! و اکنون اعتراف می کنند که باید برای اتخاذ یک تصمیم سخت آماده شوند. تصمیمی که هر دو سوی آن برای آنان سخت و تاکنون دور از انتظار بوده است؛ چشم پوشی از توافق نهایی که برای خود یک «امتیاز بزرگ» تلقی می کردند و یا دست کشیدن از زیاده خواهی که نتیجه آن اعتراف به پیروزی ناشی از مقاومت است و این دومی برای حریف کابوسی وحشتناک خواهد بود.

کلید واژه ها: سانتریفیوژ رهبر معظم انقلاب وزرای خارجه 5+1


نظر شما :