غرب مانع پیوستن "کریمه" به روسیه می‌شود؟

کریمه به جدایی از اوکراین رای داد. دولت اوباما به روسیه هشدار می دهد که این منطقه جدا شده را به خاک خود ملحق نکند و چه اتفاقی می افتد اگر ولادیمیر پوتین در هر صورت چنین اقدامی را عملی کند؟

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از فارن پالسی، دولت اوباما و متحدانش نتوانستند مانع اشتیاق اکثریت ساکنین کریمه برای رای دادن به جدایی از اوکراین شوند و بسیار محتمل است که نتوانند مانع از ولادیمیر پوتین، مرد قدرتمند روسی برای الحاق این استان چموش اوکراینی به خاک روسیه شوند.

قدرت های غربی عمده روزهای یک هفته اخیر را صرف درخواست از پوتین و دولت کریمه حامی روسیه کردند تا همه پرسی جدایی کریمه را لغو کنند اما درخواست ها بی جواب ماند و خیل ساکنان کریمه روز یکشنبه پای صندوق های رای رفتند. هرگز تردید چندانی نسبت به نتیجه این همه پرسی در شبه جزیره طرفدار روسیه وجود نداشته اما حاشیه های این همه پرسی تعجب آور بود: شمارش 50 درصد آرا نشان داد که بیش از 95 درصد رای دهندگان مواقق جدایی از اوکراین و پیوستن به روسیه هستند. گفته می شود 80 درصد واجدین شرایط رای دادن، پای صندوق آمدند.

روز یکشنبه آمریکا و اتحادیه اروپا در بیانیه هایی جداگانه این همه پرسی را غیرقانونی خوانده و اعلام کردند نتایج آن را به رسمیت نمی شناسند. جی کارنی، سخنگوی کاخ سفید گفت: «این همه پرسی برخلاف قانون اساسی اوکراین است و جامعه جهانی نتایج نظرسنجی که تحت فشار تهدیدها و ترس از مداخله نظامی روسیه که نقض قوانین بین الملل است را به رسمیت نمی شناسد.»

اتحادیه اروپا نیز در بیانیه ای از سوی 28 عضو این اتحادیه رای گیری را غیرقانونی خوانده و خواستار بازگشت نیروهای روسیه به پادگان هایشان شد. در این بیانیه آمده است: «اتحادیه اروپا مسئولیت ویژه ای در حفظ صلح، ثبات و رفاه در قاره اروپا را دارد و همچنان از تمام کانال های ممکن برای دستیابی به این اهداف استفاده خواهد کرد.»

دومای روسیه اعلام کرده که مسئله الحاق کریمه به خاک روسیه را در 21 مارس به عنوان یک «مسئله فدرال» بررسی خواهد کرد. اگر مسکو تصمیم بگیرد که همین مسیر را ادامه دهد، واشنگتن و متحدانش اعلام کرده اند که حاکمیت روسیه بر کریمه را به رسمیت نمی شناسند. درست مانند به رسمیت شناختن استقلال جمهوری های اوستیای جنوبی و آبخازیا از سوی روسیه، جذب کریمه به سمت روسیه نیز احتمالا برای چند سال، اگر نگوییم چند دهه، مورد بحث جامعه بین المللی خواهد بود.

باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا در تماس تلفنی روز یکشنبه خود با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه بر عدم پذیرش کنترل روسیه بر کریمه تاکید کرد. ضمن اینکه تعدادی از جنگ طلبان کنگره خواستار اعمال تحریم های اقتصادی سختگیرانه تر بر مقامات و مبادلات تجاری روسیه شدند. سناتور جان مک کین در گفتگو با سی ان ان گفت: «دیگر دکمه تنظیم مجددی وجود ندارد. باید با پوتین همانطور که هست برخورد کرد- شخصی که به بازسازی امپراطوری گذشته روسیه اعتماد دارد.»

دولت اوباما و متحدان اروپایی اش آماده اعمال تحریم علیه روسیه هستند اما بسیاری از ناظران معتقدند با توجه به حجم نسبتا اندک تجارت سالانه آمریکا و روسیه، تحریم های اقتصادی آمریکا تاثیر چندانی بر پوتین و طبقه حاکمه نخبه در روسیه نخواهد داشت. در سوی دیگر، تحریم های اتحادیه اروپا می تواند ضربه قدرتمندی به روسیه بزند اما ممکن است اقتصادهای اروپایی که در دوره پس از ریاضت به سر می برند با بی ثباتی روبرو شوند.

در حال حاضر روسیه هزاران نیروی خود را در کریمه مستقر کرده، دقیقا همان کاری که چند سال پیش در گرجستان انجام داد. نیروهای گرجستان در سال 2008 با نیروهای جدایی طلب در اوستیای جنوبی جنگیدند و روسیه در حمایت از جدایی طلبان مداخله کرد و نیروهای گرجی را از این منطقه خارج کرد. تفلیس و مسکو روابط دیپلماتیک خود را قطع کردند و از آن زمان اوستیای جنوبی و آبخازیا در اشغال نیروهای روس بوده است.

ایراکلی گاریباشویلی، نخست وزیر گرجستان در مصاحبه اخیر خود با فارن پالسی تصدیق کرد که این استان ها به صورت بالفعل بخشی از روسیه خواهند ماند تازمانیکه ساکنان آنها تصمیم بگیرند که به عنوان بخشی از گرجستان زندگی بهتری خواهند داشت. وی برخلاف سلف خود هیچ حرفی از فتح دوباره این مناطق جدا شده نزد و این نشان می دهد که روسیه کنترل خود بر این مناطق را تشدید کرده است.

گاریباشویلی گفت که نیروهای روس نصب سیم خارداری به طول 30 مایل را در مرز اوستیای جنوبی را آغاز کردند، این کار در ماه دسامبر درست چند هفته پیش از آغاز المپیک سوچی متوقف شد و با پایان بازی ها، نصب سیم خاردارها ازسر گرفته شد. وی در ادامه مصاحبه خود پرسید: «این کار دیوانگی است، نیست؟»

دیوانگی باشد یا نباشد، ساکنان کریمه با اراده خود پیوستن به روسیه پوتین را انتخاب کرده اند. و اگر لفاظی های این روزها را کنار بگذاریم، اصلا مشخص نیست که غرب بتواند حفظ تمامیت ارضی اوکراین را مدیریت کند و عملکردی موفقیت آمیزتر از آنچه در مورد گرجستان داشت را به نمایش بگذارد.