توافق ژنو نقطه تحول تاریخ است

دیپلماسی ایرانی: و سرانجام جمهوری اسلامی ایران با مجموعه کشورهای 1+5 توافق بر سر پرونده هسته ای اش را امضا کرد تا از مرحله ای که سرشار از درس و عبرت است، عبور و از مبادی درگیری و نزاع به مبادی مذاکره و گفت وگو گذر کرده باشد.

از ابتدا روشن بود که قضیه فقط قضیه پیچیده فنی نیست، مساله درگیری و نبود اعتماد و نابوی پل های موجود میان سیاستمداران و افرادی که در این مساله صاحب فکر و نظر هستند و توجیهی برای تخریب این پل ها ندارند، است. لازم بود که جلوی این وضعیت که به سمت بدتر شدن می رفت، گرفته می شد. همه طرف ها در برابر دو انتخاب بودند، راه سومی در برابرشان نبود.. یا جنگ و برخورد با یکدیگر یا گفت وگو و مذاکره.

جمهوری اسلامی ایران ثابت کرد که می تواند در قامت یک رهبری سیاسی و دیپلماتیک و ملی تمام عیار ایفای نقش کند و با صلابت از حقوق قانونی خود در مجامع بین المللی برای غنی سازی اورانیوم برای اهداف صلح آمیز دفاع کند و می تواند از نهادها و تاسیسات خود که در آنها غنی سازی اورانیوم صورت می گیرد، به خوبی نگهداری کند. ایران کشوری است که ساخت سلاح های هسته ای را محکوم کرده است، و به اعتراف آژانس بین المللی انرژی اتمی تا کنون به سمت ساخت سلاح هسته ای نرفته و حتی یک نفر هم نگفته که به این سمت متمایل شده است.  

به هیچ وجه برای کشورهای 1+5 آسان نبود که موضعی یکپارچه در برابر همه مطالبات و مواضع مختلف، چه در جبهه کشورهای غربی و چه در جهه روسیه و چین، اتخاذ کنند. در عین حال مواضع کشورهای مدعی همگی ادامه فشار بر ایران بر اساس خواسته اسرائیل بود.  

این توافق در حقیقت اعتراف به شکست سیاست تندروی و افراط بود، به ویژه سیاستی که می خواست ایران را با شعار خطر هسته ای محاصره کرده و آن را در منطقه و عرصه بین المللی منزوی، محاصره و گرسنه نگه دارد تا در نهایت آن را وادار کند تا سر تعظیم فرود آورد.

در این جا گریزی نیست که به دو امر لازم و ملزوم با یکدیگر اعتراف کنیم، اول باید اعتراف کرد که دوره جدیدی آغاز شده است، دوره ای که در آن حقایق جدیدی مشهود است و پایانی است برای موازنه های استبدادی و همینه قدرت های قدیمی. بی شک در این دوره شاهد گشوده شدن مشکلات جدید اما در جهت های مختلف نیز خواهیم بود، اما نکته بارز آن کمتر شدن خشونت و تروریسم و جنگ است. دوم، اهمیت گشایشی است که در منطقه و جامعه بین المللی با همه موازنه ها و پیمان هایش به وجود خواهد آمد، همچنین به نوعی درگیری های تاریخی ای که کشورها و ملت های ما را فرا گرفته بودند نیز پایان خواهند یافت، امروزه برای همه ملت های جهان روشن شده است که نمی توانند به درگیری های طولانی مدت ادامه دهند.

توافق ژنو نقطه تحول تاریخی ای است که باید از آن استفاده کرد، این توافق فراتر از ابعاد پرونده هسته ای ایران است، توافقی است که به سیاست های زندگی و صلح و عدم دخالت و احترام متبادل میان همه کشورها، همه کشورهای منطقه و جهان متصل است. بی شک همکاری های عراقی، ایرانی، ترکی، عربی حوزه خلیج فارس می توانند از این فرصت استفاده کنند و به جای خصومت، آنها نیز به توافق برسند، بدون این که از مصالح و نقطه نظرات متباین خود صرف نظر کنند. در صورت پیگیری چنین روندی می توانیم بر دشمنی ها و اختلافاتمان غلبه کنیم و پایه ای مستحکم برای روابطمان ایجاد کنیم که در آن مصالح دینی یا قومی یا حسن هم جواری مشترکمان نیز لحاظ شده باشد.

انتشار اولیه: سه شنبه 5 آذر 1392/ باز انتشار: شنبه 9 آذر 1392