فلسطین با عضویت ناظر هم تحت اشغال است

ديپلماسي ايراني: سرانجام پنج شنبه گذشته برابر با 29 نوامبر 2012 ، مجمع عمومي سازمان ملل با اكثريت 138 راي موافق، در برابر 9 راي مخالف و يك راي ممتنع دولت فلسطين را به عنوان عضو ناظر غيررسمي پذيرفت يا به شكل دقيق‌تري مورد شناسايي قرار داد. از اين نمونه تنها دولت واتيكان را در سازمان ملل مي توان نام برد. بايد گفت فعاليت اصلي دولت خودگردان فلسطين در ادامه تلاش‌هاي سال گذشته محمود عباس است كه نتيجه‌اي دربرنداشت.

در 23 سپتامبر 2011 زماني‌كه  محمود عباس طرح پذيرش دولت كامل فلسطين را به شوراي امنيت ارائه داد (براي عضويت كامل يك دولت در سازمان ملل متحد شرط اول موافقت اعضاي شوراي امنيت است) با توجه به اعلام اوليه وتو توسط ايالات متحده آمريكا عليه اين طرح محمود عباس، تشکیلات خودگردان تلاش کرد تا راهبرد خود را از طريق مجمع عمومي با استفاده از شيوه قطعنامه " اتحاد براي صلح" پيش ببرد كه نيازمند به 9 راي موافق اعضاي شوراي امنيت بود. در آن زمان فلسطيني‌ها نتوانستند نظر موافق 9 عضو اشاره شده را كسب كنند، بنابراين طرح آن‌ها به سرانجام نرسيد.

اتفاقي كه جمعه گذشته افتاد و فلسطين به عنوان دولت ناظر در سازمان ملل پذيرفته شد، مي‌توانست سال گذشته و شايد قبل از سال گذشته رخ دهد، چرا كه پذيرش دولت ناقص نه تنها نياز به طرح آن در شوراي امنيت ندارد بلكه موافقت اكثريت مطلق (نصف به علاوه يك) اعضاي مجمع عمومي را كفايت مي‌كند كه البته حاميان فلسطين هميشه بيش از نيمي از اعضاي سازمان ملل بوده‌اند. نكته قابل توجه واكنش‌هايي است كه پس از پذيرش دولت فلسطين صورت گرفته است.

همين جا لازم است به اين نكته اشاره شود كه از سال 1974 سازمان آزادي‌بخش فلسطين به عنوان عضو ناظر غير دولتي در سازمان ملل مورد شناسايي قرار گرفته بود و اين عضويت در سال  1988 ارتقا يافته و اين‌بار نمايندگي فلسطين (بدون اشاره به دولت) به عنوان كيان ناظر مورد توافق قرار گرفته بود كه تا پنج شنبه  گذشته ادامه يافت. بنابراين آنچه اين‌بار براي فلسطين و فلسطيني‌ها مهم است  پذيرش دولت فلسطين است. معناي این جمله این است كه  از اين پس اعضاي سازمان ملل، دولت فلسطين را به رسميت شناخته و با آن ارتباط ديپلماتيك برقرار خواهند كرد،‌ ديگر آنكه دولت فلسطين مي‌تواند عضو سازمان‌ها و نهادهاي بين‌المللي وابسته به سازمان ملل و غير وابسته به سازمان ملل شود، وارد سازمان‌هايي چون سازمان بهداشت جهاني فائو و غيره گردد و مهم‌تر اينكه مي‌تواند عضو دادگاه بين المللي كيفري (ICC) مستقر در رم شود و پرونده شكايات خود را عليه اسرائيل از طريق دادستان كل پيگيري كند به ويژه آنچه مربوط به اشغال و شهرك‌سازي در داخل مرزهاي 67 و اطراف بيت المقدس مي‌باشد.حتي در صورت اتفاق جديد منجر به ترور يا آدم ربايي و يا بحث جنايتكاران جنگي را مي‌تواند از طريق اين دادگاه ارائه دعوا كند.

بر همين اساس است كه آمريكا و انگلستان حمايت خود را از پذيرش دولت فلسطين در سازمان ملل مشروط به تعهد محمود عباس به عدم پيوستن به اين دادگاه و يا عدم طرح دعوا در اين دادگاه نمودند. براي دادستان كيفري رم از اين به بعد بسيار سخت خواهد بود در صورت ارائه دعوا از سوي دولت فلسطين به عنوان عضو سازمان ملل از آن استنكاف كند. در حالي كه اگر اين دعوا از سوي يك نهاد يا سازمان و يا يك كشور غير عضو ارائه شود فشار سياسي كمتري را در صورت رد آن متحمل خواهند شد. به هر صورت آمريكا و انگليس همچنان بر اين اعتقادند كه دولت فلسطين بايد از طريق مذاكرات دو جانبه با اسرائيل و بدون پيش شرط ايجاد مي‌شد. بنابراين كلينتون از راي به دولت فلسطين اظهار تاسف نموده و گفته است فرصت برقراري  صلح از اين پس كاهش يافته است، مواضع جنبش حماس نيز پس از پذيرش قابل تامل است. حماسي‌ها كه در سال گذشته نسبت به اقدام محمود عباس بسيار بدبين بوده و شناسايي فلسطين را تلويحا فراموشي سرزمين‌هاي اشغالي 48 و از دست دادن حق بازگشت آوارگان 48 گفته بودند،‌در روز پنج شنبه پس از تصويب اكثريت اعضاي سازمان ملل از آن استقبال چشم‌گيري نموده و خالد مشعل به اسماعيل هنيه اين اتفاق را  مكمل پيروزي جنگ 8 روزه غزه ناميدند.

در داخل كيان صهيونيستي نيز واكنش‌هاي متفاوتي وجود داشت،‌تندروها، نتانياهو را متهم به كم‌كاري، بي‌تحركي و بي‌تفاوتي در ايجاد دولت فلسطنيي كرده و معتقدند فلسطين همواره بايد در قالب خودگردان با اختيارات محدود و هماهنگ با اسرائيل باشد. در حالي كه ميانه‌روها از اهميت پيوستن فلسطين به سازمان ملل كاسته و آن را صرفا حركت نماديني دانسته كه در حقيقت تفاوتي با گذشته نخواهد داشت.

نكته‌اي كه در پايان لازم است به آن اشاره شود اين است كه اعتراف بين المللي به دولت فلسطين به عنوان عضو ناظر در سازمان ملل متحد هرگز به معناي حل و فصل مشكلات فلسطيني‌ها نخواهد بود،‌اشغال همچنان ادامه داشته و بحث مرزهاي بيت المقدس شرقي و شهرك‌هاي يهودي‌نشين در كرانه غربي همچنان لاينحل باقي خواهد ماند. بسيار بعيد است كه رژيم صهيونيستي تحت فشار نهادهاي بين‌المللي اقدامي جدي به سود فلسطيني‌ها به عمل آورد./14