وقتی نظامی سازی کار دست آقایان داد

تمامی این تغییرات ناشی از جهت‌گیری‌های نظامی و خارج از عرف اجتماعی دولتمردان اسراییل است. به عبارت دیگر هزینه‌های زیادی که برای نظامی سازی و استفاده کردن از آخرین روش‌های مقابله با تهاجم‌های موشکی و یا دیوارسازی‌های غیرمتعارف با هزینه‌های بسیارگزافی که این رژیم کرد، یکی از ریشه‌های اصلی بوجود آمدن چنین اعتراض هایی بوده است. به طور کلی نظامی‌سازی جامعه طبیعتا منجر به کاهش بودجه‌های اجتماعی و خدمات عمومی و از سوی دیگر منجر به بیشتر شدن زمینه‌‌های بیکاری در جامعه اسراییل و همچنین اختلاف‌نظرها میان احزاب تشکیل‌دهنده حکومت فعلی شده است.

این عوامل باعث می‌شود که جامعه هم دچار تنش و تحولات درونی بیشتری شود و هم به سمت بروز اعتراض‌ها پیش رود. از طرف دیگر باتوجه به اینکه جامعه اسراییل جامعه درونگراست، بنابراین امکان تعامل و برقراری ارتباط با کشورهای پیرامونی را نداشته و آستانه تحمل آنها نیز بسیار پایین است،در نتیجه چنین جامعه‌ای در مبادلات تجاری و اقتصادی نیز دچارمشکلات بیشتری خواهد بود.

اما به نظر می‌رسد علاوه بر این عوامل نباید از عامل سومی هم غافل باشیم و آن تلاش‌های مقامات رژیم صهیونیستی است تا در جهتی پیش برود و نوعی مظلوم‌نمایی در افکار امریکا کند و از اعتراض‌های اجتماعی جهت جذب کمک‌های بیشتر جامعه امریکا قدم بردارد، که یکی از نمونه‌‌های آن بحث شهرک‌سازی است. بدین معنا که این اعترض ها عمدتا چنین وانمود می‌شود که جامعه اسراییلی نیازمند خانه‌سازی‌های جدید، اشغال سرزمین‌های جدید و ساختن شهر‌ک‌های یهودی نشین جدید است.مقامات حاکم بر اسراییل سعی می‌کنندکه از این اعتراض‌ها باریشه‌های واقعی در جهت اهداف سیاسی خود بهره‌بردای کنند.

آیا می‌توان گفت که این اعتراض‌ها تحت‌تاثیر تحولات خاورمیانه هم بوده است؟

تحولات خاورمیانه تاثیر روانی خاصی دارد و به کل ملت‌های منطقه اعم از مردمی که در حاکمیت صهیونیست‌ها بسر می‌برند و چه سایر حکومت‌ها چنین جرات و جسارتی داده که اعتراض‌های خود را علنی کنند و گرنه ممکن بود که این اعتراض‌ها سال‌های سال وجود داشته باشد،اما جرات بیان آن نباشد. در حالیکه امروزه شرایط عمومی منطقه‌ای و تحرکات و تحولات درمنطقه این جرات و جسارت را به جمعیت‌های داخل اسراییل داده تا اعتراض‌های خودشان را به صورت وسیع علنی کنند.

این تظاهرات اخیر یکی از بزرگ‌ترین اعتراض‌ها در تاریخ اسراییل بوده است، برگزار کننده این تظاهرات‌ها چه کسانی بودند؟ آیا این اعتراض‌ها نشان‌دهنده تحول و تغییر اساسی در جامعه اسراییل است؟

در تاریخ جنبش صهیونیسم بین‌الملل احزاب سابقه تقریبا صدساله دارند، چه آن زمانی که یهودیان و صهیونیست‌ها در اروپا و اروپای شرقی زندگی می‌کردند و چه زمانی که وارد سرزمین فلسطین شدند، احزاب اسراییلی از قدرت تشکیلاتی بالایی برخوردار بوده و قدرت انعطاف پذیری بالایی نیز داشته و دارند.بنابراین در بافت و شکبه‌ای از این احزاب تقریبا تمامی خواسته‌ها و گرایش‌های یهودیان قابل انعکاس و پیگیری و تحقق است. اما آنچه که در تحولات اخیر قابل لمس بوده این است که جامعه جوان اسراییلی که کمتر به مسایل ریشه‌ای تاریخی توجه دارد و یا کمتر در آن جریان‌ها بوده، با استفاده از سازوکارهایی مانند اینترنت و یا جنبش فیس بوکی توانستند با یکدیگر شبکه‌ای از ارتباطات عمومی ایجاد کنند که از قدرت و توان بسیج احزاب سنتی خارج بوده و به این شکل در عرصه اجتماعی ظاهر شوند که این عرصه اگر همچنان ادامه پیدا کند، ممکن است احزاب موجود هم به تدریج دچار دگرگونی شوند.

آیا ممکن است این تظاهرات‌هابه تغییرات سیاسی و یا تغییر در کابینه منجر شود؟

این احتمال زیاد است و ممکن است این کابینه برای پیشگیری از چنین سقوطی دست به اقدامات پیشگیرانه، ایجاد هیجان عمومی و یا احساس خطر و عمومی کنند و در نتیجه مسیر را متوقف و یا منحرف کنند.