رنجی دیرینه در سیاست‌خارجی
اعتقاد دارم که سیاست خارجی ایران در سال 88 با نوسانات شدیدی مواجه شد که این نوسانات تاحدودی متاثر از بحران‌های بعد از انتخابات بود. از سوی دیگر جا به جایی قدرت در نظام بین المللی در غرب تاثیر زیادی بر سیاست خارجی ایران گذاشت.
با این وجود برآیند هر دو فاکتور مذکور خود را به شکل یک نقص بزرگ در سیاست خارجی ایران نشان می‌دهد که عبارت است از عدم تابعیت از یک ضابطه، یک قاعده یا یک هدف مشخص در سیاست خارجی کشور.
زمانی که هدف در سیاست خارجی مشخص نباشد به طور قطع نباید انتظار داشت که منافع ملی کشور نیز تامین شود؛ سیاست خارجی ایران تاکنون ابن الوقتی بوده و با هر مانعی که برخورد می‌کردیم یک سیاستی را در پیش می‌گرفتیم. امید است در سال آینده با تدوین سیاستی آشکار، مستقل و گویا و روشن گام در مسیر هدف گذاری در سیاست خارجی برداریم.
به عنوان یک پیشنهاد یا یک توصیه به رئیس جمهور عرض می‌کنم که مشکلات ایران با غرب تنها موضوع هسته‌ای نیست بلکه ما مجموعه‌ای از اختلافات را با غرب داریم که باید هرکدام از اجزاء آن مورد توجه قرار گفته و برای آن راه حل ارائه شود.
ما برای هیچ یک از اختلافاتی که با غرب داریم راه حل ارائه نکرده‌ایم و این مساله باعث شده که امریکا بتواند به سرعت پرونده هسته‌ای ایران را تبدیل به پدیده‌ای بین المللی کند. باید در اشاره به سوابق رابطه ایران و غرب در عین ذکر و شرح ناحقی‌ها و دخالت‌های غربی‌ها در ایران باید به دلایل خصومت جمهوری اسلامی ایران با غرب نیز پرداخته شود.
سیاست منطقه‌ای ایران در سال 88
ما در سیاست منطقه با استراتژی جدید امریکا مواجه هستیم، انتخابات عراق کاملا نشانه‌ای از این استراتژی جدید بود. آقای مالکی در سخنرانی قبل از انتخابات اخیر این کشور صراحتا اعلام کرد که عراق سیاست بازگشت به دنیای عرب را در پیش گرفته است.
با حضور بیشتر اهل تسنن در پارلمان عراق می‌توان نتیجه گرفت که این کشور نیز به مانند سوریه در حال گام برداشتن هر چه بیشتر به سوی جهان عرب است و این حادثه در عراق و سوریه به تدریج این دو کشور متحد و دوست را از ایران دور می‌کند و ایران را در یک انزوای منطقه‌ای قرار می‌دهد که این نتیجه رفتارهای ناصحیح تهران در سیاست منطقه‌ای کشور است و اهمیت بسیار زیادی دارد.
تاکید داخلی بر اشاعه سیاستی با عنوان سیاست ایران هراسی که اصطلاح بسیار بی معنا و زشتی است در حقیقت توجیه مشروعیت اسرائیل است؛ هر چه دنیای عرب از ایران فاصله بیشتری بگیرد با اطمینان کامل می‌توان گفت که به سوی اسرائیل حرکت می‌کند. این در حالی است که هم اکنون مذاکرات و ملاقات‌های پنهان و آشکاری میان مقامات اسرائیلی و عربی برقرار است.
به این ترتیب ایران در سیاست منطقه‌ای که شاید منافع ما را بسیار بیشتر از سیاست بین المللی تامین می‌کند، بسیار ضعیف عمل کرد که نتیجه عمل ما در سیاست خارجی است.
نظر شما :