میدان فلسطین از شادی تا عزا

دیپلماسی ایرانی: پس از عملیات هفتم اکتبر حماس در اسرائیل، میدان فلسطین در تهران شادی طرفداران حماس را شاهد بود و پس از شهادت هنیه همین میدان شاهد سوگواری برای رهبر حماس شد. شادی زودهنگامی که اگر تدبیر بود می شد به سوگواری  تبدیل نشود.

از درد جانکاه عملیات موفق اسرائیل در به شهادت رساندن اسماعیل هنیه رهبر حماس و میهمان ایران اگر از شرمندگی  بمیریم و بمیرند باز هم کم است. ترور در قلب ام القرای جهان اسلام و در امنیتی ترین شرایط کشور را اگر موفقیت تل آویو نخوانیم، چه باید بنامیم‌. عملیات های همزمان بیروت، بغداد و تهران که اگر هوشیاری بود، می توانست رخ ندهد. و پس از ترور آن که تسکین می دهد فریادهای انتقام است‌، اما انتقام احساس را نوازش می دهد ولی می تواند همان تله ای باشد که اسرائیل برای خروج از بن بست غزه بدنبال آن است.

خرد و عقلانیت ایجاب می کند، نباید وارد بازی‌ای شد که دشمن برای آن نه تنها آمادگی دارد، بلکه در آرزوی آن است‌.

ایران امروز بیش از انتقام آنی باید در پی انتقام آتی باشد‌. ما قبل از دشمن نیاز به پرداختن به خویش داریم. ما باید قبل از هر اقدامی حفره های نفوذ را شناسایی و سیستم امنیتی و اطلاعاتی خود را بازشناسی، پاکسازی و بازتعریف کنیم.  

اسرائیل با کمک عوامل نفوذی خود در ترور هنیه، علنا و عملا دسترسی خود را به تمامی خطوط قرمز ایران را اعلام کرده است، لذا پیش و بیش از هر چیزی باید درزهای اطلاعاتی و امنیتی را مسدود کنیم و و انتقام را با پر کردن آن درزها بگیریم.

در واکنش به ترور هنیه نباید سرنوشت ایران و ایرانیان را با ورود به ریسک های تصمیمات احساسی با خطرات جدی مواجه کرد. راهبرد سیاست نه سازش و نه جنگ در این مقطع حساس باید بکار گرفته شود و باید در راه میانه ای گام برداشت که با کمترین خسارت از بحران عبور کرد‌.

بی شک به شکست کشیدن پیام تعامل داخلی و خارجی پزشکیان از اهداف اصلی این عملیات تروریستی تل آویو در تهران  بوده است. تردیدی نداشته باشید که اگرچه حماس ضربات بسیاری خورده است، اما اسرائیل نیز تحمل طولانی شدن شرایط فعلی را ندارد و برای خروج از بن بست موجود، می خواهد دیگران را نیز به عملیات انتحاری وادارد.

در این میان به آنانی که با سوار شدن بر موج احساس بر طبل جنگ و انتقام می کوبند باید گفت: می توان با راهبرد عزت، حکمت و مصلحت به همراه جنگ به صلح و زندگی نیز اندیشید و راهی را انتخاب کرد که پایان آن تراژدی  نباشد. در راستای این هدف رای به پزشکیان بیش از هر چیز، رای به زندگی، صلح و آرامش بود‌.

سال هاست ایرانیان به‌دور از یک زندگی نرمال با استرس، تحریم‌، گرانی، تورم و از همه مهمتر سایه جنگ زندگی می کنند. وضعیت شومی که عوامل خارجی با برنامه ریزی و برخی بازی خوردگان داخلی، به ایران و ایرانیان تحمیل کرده اند. امروز بیش از عزاداری  برای هنیه، باید سوگوار تحقیر ملی خویش باشیم که اسرائیل نه تنها میهمان را از ما گرفت بلکه با نقض حاکمیت ایران غرور ملی ایرانیان را بطور جدی خدشه دار کرد. غروری که حاصل امروز و دیروز نبوده، بلکه میراث یک ملت تاریخی بوده است. باشد که با آگاهی و بکارگیری درایت نظام این گونه فجایع  تکرار نشود.

افراطیون متوهم به‌دور از عقلانیت و شناخت از معادلات بین المللی سال هاست با دشمنانی سرشاخ شده اند که نه تنها توان شکست آن را ندارند، بلکه این دشمنان آنان را در جهت اهداف خود به بازی گرفته اند. بازی‌ای که دامنه ی آن از جنگ عراق تا برنامه هسته ای و حتی تا جبهه مقاومت ابعاد گسترده ای داشته است. با سیاست های متکی بر خرد و دوراندیشی در عین حضور در جبهه مقاومت، می توان در جبهه زندگی، تعامل و صلح نیز گام برداشت، به شرطی که از نگاه سیاه و سفید به نگاه خاکستری رسید. اگر مسیرهای رفته را اصلاح کنیم نه تنها کیان ایران حفظ، بلکه غرور و عزت  ایرانیان احیا و مسیر زندگی هموار و دشمنان را ناکام می توان کرد.

نکته آنکه به چالش کشیدن اقتدار ایران توسط اسرائیل نباید عامل دور شدن از هوشیاری و عقلانیت شود. هر تصمیم باید با محاسبه دقیق هزینه و فایده سنجیده و پس از آن عملی شود. لذا صبر راهبردی و ارسال پیام صلح دوستی و جاانداختن خباثت و جنگ طلبی تل آویو مقدمه هر اقدامی باید باشد.

نباید از جنگ تحمیلی به صلح تحمیلی رسید.