عربستان با عادی سازی روابط با اسرائیل آبروی خود را نمی برد

دیپلماسی ایرانی: پس از وقفه ای یک ساله، امسال با تماس هایی که با سرکیس نعوم، روزنامه نگار مشهور لبنانی داشتیم مجددا توانستیم یادداشت های او را دریافت کنیم. به دلیل پاندمی کرونا، وی سال گذشته به ایالات متحده سفر نکرد و برای همین سلسله یادداشت هایش در دیدار از امریکا را نیز منتشر نکرد. او گفت بعد از بیست سال سفر مداوم به امریکا برای نخستین بار وقفه ای در این سفر ایجاد شد که مسببش کرونا بود. وی در پیامی که سال گذشته به سردبیر دیپلماسی ایرانی داد گفت که کرونا به قدری دست و پا گیر بود که حتی امکان سفرهای بین ایالتی نیز وجود نداشت برای همین هیچ کدام از برنامه هایش برای این سفر تحقق نیافت و برای همین از اساس سفر را لغو کرد. اما امسال با فروکش کردن کرونا، او به ایالات متحده رفت و توانست با مقامات سابق و فعلی امریکایی گفت وگو کند. قبل و بعد از سفر با او در تماس بودیم و با توافقی که با هم داشتیم سلسله یادداشت های مربوط به ایالات متحده اش را در اختیار ما قرار داد.  

به این ترتیب این یازدهمین سال است که دیپلماسی ایرانی سلسله یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. در ادامه بخش پنجاه و هفتم آن را می خوانید:

در گفت و گویم با یکی از خانم های اردنی که روابط بسیار نزدیکی با کشورش، اردن هاشمی، دارد و همچنین با ادارات و مراکز مطالعاتی گوناگون امریکا در تماس است درباره وضعیت اسلام گرایان در اردن پرسیدم، گفتم آیا آنها همچنان خطر بزرگی برای ثبات امنیتی و نظام اردن محسوب می شوند؟ در این زمینه رسانه ها می گویند که در جریان جنگ داخلی سوریه که در آن جریان های تندرو حتی تکفیری شرکت کردند و درگیر خشونت و تروریسم شدند، اخباری منتشر شد مبنی بر این که پسر یکی از مقامات عالی رتبه رسمی سابق اردن در رویارویی با نظامیان سوریه کشته شد. همچنین گفته شد که ملک عبدالله می خواست مجلس ختمی برگزار کند و مراتب تسلیت خود را به خانواده این فرد بگوید اما با انتقادات شدیدی مواجه شد که حتی بسیاری از این انتقادات از جانب گروه های اسلامی بودند. گفت: «اسلام گراها در اردن اکثریت نیستند. اخوان المسلمین در اردن فعال است. اما همان ها هم میان فلسطینی ها و اردنی ها تقسیم می شوند. مشکلی که در اردن وجود دارد این است که اصراری وجود دارد تا گفته شود اردنی های فلسطینی و اردنی های شرق اردن. کسانی که بر عبارت اول اصرار دارند کسانی هستند که می خواهند فلسطین از اشغال اسرائیل رها شود. کسانی هم که به عبارت دوم تمسک می جویند کسانی هستند که نمی خواهند اردن به کشور فلسطین تبدیل شود. این مساله را اریل شارون ]نخست وزیر اسبق اسرائیل[ با قدرت مطرح می کرد و پیش می برد. او می خواست اردن همان کشور فلسطینی ها شود تا دیگر حرفی از سرزمین های اشغالی فلسطینیان توسط اسرائیل زده نشود. اما چنین چیزی الآن دیگر در اردن مطرح نیست، کما اینکه در اسرائیل هم ترجیح می دهند دیگر آن را مطرح نکنند.»

سپس گفت: «قضیه فلسطین راه حلی ندارد مگر بعد از این که اسرائیل پروژه شهرک سازی خود در کرانه باختری را تکمیل کرد. در هر حالتی اسرائیل با این واقعیت رو به روست که دموگرافی در مشکل اسرائیلی ها و فلسطینی ها نقش مهمی ایفا می کند، مشکلی که از سال 1948 آغاز شد و بعد از آن هم یافتن راه حلی برای آن سخت و پیچیده شد و همچنان هم پیچیده مانده است.»

بعد پرسیدم: «آیا انتظار داری عربستان سعودی توافق ابراهیم را با اسرائیل امضا کند؟» 

جواب داد: «تماس هایی میان هر دو طرف برقرار است و هیئت هایی از دو طرف با یکدیگر دیدار می کنند، اما فکر نمی کنم عربستان بخواهد آبروی خودش را ببرد و  خودش را در برابر اعتراضات مردمی و رسمی در جهان اسلام به دلیل به رسمیت شناختن اسرائیل بی آبرو کند، در این صورت باید با مطالبه جدی دست شستن از خدمت حرمین شریفین در عربستان به منازعه برخیزد.»

ادامه دارد...