درباره نامه به بوش سکوت کرده‌ام

سیدمحمدصادق خرازی در نخستین همایش تشکیلاتی حزب ندای ایرانیان حرف هایی زد که هرگز به مذاق اعوان و انصار احمدی نژاد خوش نیامد.

رییس شورای مرکزی حزب ندای ایرانیان گفته بود که «حزب ندا تمام تلاش خود را می کند که انحراف از کشور رخت بربندد و این انحراف را در وجود احمدی نژادیسم به عنوان یک فرهنگ می بیند. ما می خواهیم که خط انحراف از کشور برود ولو خون بخواهد.»

خرازی این جملات را گفت تا علی اکبر جوانفکر و عبدالرضا داوری طی جوابیه های جداگانه ای سعی در معرفی خرازی به عنوان نماد الیگارشی حاکمیتی بکنند. متن جوابیه مردان رسانه ای احمدی نژاد به سید محمد صادق خرازی آنقدر پر کنایه و تند و تیز بود که نمی شد به راحتی از کنار جملاتش عبور کرد.

جوانفکر و داوری جدای از تلاشی که برای زیر سوال بردن صادق خرازی کرده بودند یک هدف دیگر را می شد از لابه لای کلمات کنار هم چیده شان دید: «معرفی دوباره احمدی نژاد و احتمال بازگشت کاندیداتوری او برای انتخابات سال ٩٦». بالمال دوئل کلامی سیدمحمد صادق خرازی با مردان محمود احمدی نژاد اتفاق ساده ای نبود که بشود به راحتی از کنار آن گذشت.

بر همین اساس به گفت وگو با رییس شورای مرکزی حزب ندا نشستیم تا ببینیم چرا هشدارهایش درباره خطر احمدی نژادیسم این گونه با واکنش مشاوران رسانه ای محمود احمدی نژاد مواجه شد.

خرازی در این گفت وگو تاکید کرد که احمدی نژادی ها می خواهند فضای سیاسی کشور را دوقطبی کنند. صادق خرازی پشت پرده حملات به آیت الله هاشمی را در همین راستا ارزیابی کرد و گفت که که اینها می خواهند با پاره کردن شناسنامه انقلاب اسم پدران انقلاب را عوض کند.

خرازی همچنین حرف هایی درباره حزب ندا زد. اینکه هدفش از راه اندازی حزب ندا رسیدن به پست و مقام نبوده است. برای این ادعای خود هم این ادعا را مطرح می کند: «اگر می خواستم عهده دار مقامی شوم، در دوران خانه نشینی اصلاحات، یار و همراه سید اصلاحات نمی شدم.»

با خرازی جدای از مساله احمدی نژادیسم درباره مذاکرات هسته ای، ماجرای تشییع شهدای غواص، نگارش نامه به جرج بوش در سال ٢٠٠٣ و دولت روحانی سخن گفته ایم. گفت وگوی صادق خرازی با روزنامه «اعتماد» را در ادامه می خوانید:

اظهارات شما در همایش تشکیلاتی حزب ندای ایرانیان درباره اینکه حاضرید برای زدودن خط انحراف از کشور خون بدهید، با واکنش های زیادی از سوی هواداران رییس دولت قبل و نیز برخی رسانه ها مواجه شده و برخی از آن تعبیر به «اصلاحات خونین خرازی» کرده اند. آیا این گفته شما ناظر به اتفاقی در آینده است یا اشاره به ریخته شدن خون صرفا یک استعاره بود؟

 ریختن خون برای احیای امر به معروف و نهی از منکر در فرهنگ دینی ما یک استعاره و نشانه اوج ایثار است. با نظر به فرهنگ دینی و ملی و رجوع به ادبیات منظوم و منثور، منظور از خون دادن برای یک هدف، گذشتن از جان و زندگی برای رسیدن به مرحله ای والاتر و آرمانی بزرگ تر است. مراد از این گفته، اوج از خودگذشتگی است، نه تسویه حساب. منظور خونریزی و دعوت به ریختن خون مخالف نیست؛ چون برخورد خونین نه با فرهنگ و اعتقادات دینی ما سنخیت دارد، نه مطابق شرع و قانون است و نه با مرام و مسلک فکری و سیاسی ما تناسب دارد. هرگز با حرکت های منتهی به خشونت و درگیری های غیرقانونی موافق نبودم و نخواهم بود.

این هدف والا که حاضر به چنین ازخود گذشتگی برای دستیابی به آن هستید، چیست؟

من در همایش تشکیلاتی حزب ندای ایرانیان گفتم که تلاش ما معطوف به این است که انحراف از کشور رخت بربندد. مساله ما شخص احمدی نژاد نیست، چرا که معتقدم احمدی نژاد یک بازنشسته سیاسی است و نظام به او فرصت بازگشت دوباره به قدرت را نخواهد داد. انحراف در احمدی نژادیسم به عنوان یک فرهنگ است. خطر در تفکر احمدی نژادیسم است که باید با ابزار آگاهی، روشنگری های فکری و قطع آبشخورهای مالی و معنوی آن، این خطر بزرگ را برای همیشه از فراز کشور دور کنیم. احمدی نژاد رفت و تمام شد، اما احمدی نژادیسم دارای ریشه ها و شاخه هایی است که قطع آن زمان می برد، نیازمند کار فکری و فرهنگی و تلاش جمعی است.

شما در جمع اصلاح طلبان مشهد گفتید که «آقایان دولتمردان سابق متوجه نیستند که در خلوت چه صحبت هایی علیه انقلاب و محکمات آن کرده و می کنند. » برخی در شبکه های اجتماعی از این گفته تعبیر به آغاز دور جدیدی از افشاگری کرده اند و پرسیده اند آیا اسناد این گفته ها در اختیار شماست؟

نه تنها دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی در جریان این گونه گفته ها هستند، بلکه بسیاری افراد می دانند که اینها در خلوت و جلوت چه می گویند، این گفته ها جایی برای انکار و حاشا نگذاشته است. نمی توانند فرار به جلو کنند یا بگویند سندش کجاست؟ سندش نزد همان مراکزی است که باید باشد. آنها در نهان یک گونه سخن می گفتند و در عیان گونه دیگر. اسناد مذاکرات دیپلماتیک آنها موجود است.

مخالفان تان می گویند شما مبتکر نگارش نامه به جورج بوش، رییس جمهور وقت امریکا در سال ٢٠٠٣ بودید. نامه ای که هرگز درباره اش توضیحی ندادید.

بله، من درباره این نامه و مذاکرات پیرامون آن سکوت کرده ام. این نامه و نقش خود را نه تایید کرده ام و نه تکذیب و هر کس از من گفته ای درباره این نامه نقل کند، درست نیست و خلاف و دروغ بین است وقابل پیگرد حقوقی است. من آنها که این نامه یا گفته ای درباره آن را به من نسبت دهند، تحت تعقیب قضایی قرار می دهم.

دلواپسان هم مدعی اند که نگران قول و قرارهای تیم مذاکره کننده هسته ای با ١+٥ هستند. شما چنین نگرانی را بجا می دانید؟

من این دلواپسان را ارجاع داده ام به مذاکرات انجام شده در دولت قبل. بروند و متن قول و قرارهای مذاکره کنندگان سابق را بررسی کنند. متن مذاکرات هسته ای فعلی هم موجود است و شاید روزی منتشر شود، آن زمان همین دلواپسان شرمنده چنین تهمت ها و بهتان هایی خواهند شد که به ناحق به شریف ترین فرزندان این ملت زده اند. من متاسفم که برادرم آقای دکتر ظریف، با این همه سوابق درخشان برای کشور و ایستادگی بحق برای منافع ملی که مورد اذعان طرفین خارجی است را خائن خطاب می کنند. مگر می شود در شرایطی که مقام معظم رهبری و تمام ارکان نظام از تیم مذاکره کننده حمایت می کنند، عده ای با ادعای ولایتمداری، همین تیم را خائن بدانند.

دلواپسان به راستی دلسوز چه هستند؟ چرا این دلواپسی در این دو سال اوج گرفته و فقط درباره یک حوزه دلواپس هستند؟ چرا این دلواپسان درباره مشکلات به جای مانده از دولت سابق سکوت کرده اند؟ چرا این دلواپسان، نگران رقم های میلیاردی اختلاس ها و سوءاستفاده ها که هر روز در رسانه ها منتشر و از سوی مراجع قضایی تایید می شود نیستند؟ چرا اینها دلواپس تحریم های ظالمانه، تورم کمرشکن و تهدیدات روزانه دشمنان در دولت قبل نبودند؟ دلواپسی خوب است، به شرطی که ملی باشد، با نیات جناحی و با ابزار تهمت و تخریب نباشد، دلواپس معیشت و سلامت و رفاه مردم هم باشند.

حرف دلواپسان این است که باید خطوط قرمز بیشتری در مذاکرات هسته ای تعیین شود و به ویژه نگران بازرسی های نظامی هستند.

بازرسی از مراکز نظامی مورد تایید هیچ کس نیست. هم مقام معظم رهبری با آن مخالفت کرده اند و هم فرماندهان گفته اند اجازه آن را نخواهند داد. تیم مذاکره کننده هم گفته که با آن موافقت نکرده و مذاکره نخواهد کرد. البته گفته های وزیر خارجه امریکا در هفته گذشته که آنها دیگر درصدد تحقیق پیرامون گذشته برنامه هسته ای ایران نیستند، پیام روشنی دارد. امریکا دیگر نمی خواهد خود را به ادعاهای ثابت نشده گذشته مشغول کند، بلکه آینده را در نظر می گیرد.

به نظر می رسد در مذاکرات هسته ای بیش از آنکه رفع تحریم ها دغدغه باشد، اثرگذاری تحریم ها در زندگی ایرانی هاست که در داخل محل جدل شده است. شما چه نقشی برای تحریم ها قایل هستید؟

هم تخفیف نقش تحریم ها در معضلات موجود اشتباه است و هم تقویت آن. نه می توان نقش تحریم ها را تنزل داد و نه باید چنان نقشی به تحریم ها داد که گویی همه مشکلات ما و سوءمدیریت ها و سوءتدبیرهای مسوولان همه با آب تحریم شسته شود. از نظر استراتژیک نادیده گرفتن نقش تحریم ها یا پررنگ کردن این عامل، هر دو به یک میزان به سیاستگذاری ها لطمه می زند. نمی توان همه مشکلات را به گردن تحریم ها انداخت و از پاسخگویی درباره ضعف ها و سوءمدیریت ها فرار کرد یا نقش تحریم ها را چنان نادیده گرفت که گویی هر آنچه هست، به خاطر سوءتدبیر مسوولان فعلی است.

شما تمام قد از دولت روحانی حمایت می کنید؟

حمایت ما از دولت مشروط است؛ تا مادامی که بر وعده های خود با مردمی که حماسه ٢٤ خرداد را خلق کردند، پایبند باشد. چنان که رییس جمهور محترم گفته، دولت وعده هایش را فراموش نکرده است؛ پس ما هم قاطعانه از این دولت که میراث دار معضلات اساسی است، حمایت می کنیم.

این حمایت منتهی به سهم خواهی خواهد شد؟

این را از روز اول تشکیل حزب ندا می گفتند، ادعای برخی این بود که چون من سهمی از دولت نگرفته ام، به سمت تاسیس حزب رفتم. کمااینکه حتی به فرض صحت چنین خواسته ای، با اصول دموکراسی در تغایر نیست، اما گویندگان هدفی بزرگ تر را فدای گرفتن پست و مقام می کنند. من اگر پی کسب پست بودم، این راهش نبود؛ اگر می خواستم عهده دار مقامی شوم، در دوران خانه نشینی اصلاحات، یار و همراه سید اصلاحات نمی شدم. در عصر برخورد با اصلاح طلبان، تقیه پیشه می کردم، نه اینکه سینه بیمارم را سپر کنم و به میدانی پا بگذارم که در آن می شد با سکوت، حداقل از گزند اتهام ها دور ماند. رسیدن به پست، راه آسان تر و مسیر هموارتری دارد تا قدم گذاشتن در مسیر ایجاد یک تشکیلات مدنی. متاسفانه همان کسانی که دارای شان سیاسی برای من بودند و به هنگام نیاز پاشنه در دفتر و منزل را برداشته بودند تا دیدند ما به دنبال این هستیم که جریان جدیدی با نگاه اصلاحات سامان بدهیم به بدگویی و ناسزاگویی روی آوردند. ندا هم از رفقا نامردمی دید هم از رقبا ناجوانمردی تحمل کرد. متاسف هستم بگویم قبل از آنکه بدانند هدف ندا چیست شروع به تهدید و اهانت می کنند.

جالب است در بستر انتقاد از عملکرد اصلاحات و اصلاح طلبان اگر انتقاداتی که برادران مان عبدی و عارف به صورت صریح دارند از زبان ندا گفته شود موضع می گیرند و اهانت می کنند ولی اگر از زبان این دوستان باشد زبان تکریم و تایید به کار می گیرند. ما اصلاحات را نه تنها قبول داریم بلکه وجود آن را برای کشور ضرورت محض می دانیم منتها حرف مان این است نمی توان مدعی اصلاح طلبی بود ولی رفتار و هنجارهای خط شکن را توصیه کرد.

به عنوان رییس شورای مرکزی یک حزب اصلاح طلب، نظرتان درباره تخریب رییس جمهور و رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام از تریبون های خاص چیست؟ بالاخص اینکه در مراسم تشییع پیکر شهدای عملیات کربلای ٤، به روسای دو قوه کشور حمله شد و عده ای خود را سخنگوی شهدای کشور می دانند و به نقل از آنها، نیات خود را اعلام می کنند.

این روزها سالگرد شهادت سردار رشید جبهه های جنگ، شهید دکتر مصطفی چمران است که من از نزدیک افتخار زیارت و همراهی ایشان را در مناطق عملیاتی داشتم. مناجات ایشان سراسر عشق به خداست، عدم تعلق به دلبستگی های دنیوی است، دیگر شهدای ما نیز به هرچه رنگ تعلق داشت پشت پا زدند و غواصان شهید نیز دست بسته به معراج رفتند.

نسبتی بین عوالم شهدای سبکبار ما با کاسبی های دو روزه سیاسی و جناحی عده ای نیست. شهدا با ایثار جان خود، حرف شان را برای همیشه تاریخ زده اند؛ آنها بر دشمن متجاوز خارجی شوریدند، نه بر برادران و مسوولان مملکت خود. نه نیاز به سخنگو دارند و نه نیاز به آن است که این استقبال گسترده مردمی از پاک ترین و مخلص ترین فرزندان شان، خرج بازی های عده ای شود که آمده اند توشه دنیوی بگیرند و از اشک و آه خالص مردم، آب و نان جناحی خود را تامین کنند.

متاسفانه در این روزهای ضیافت الهی و خودسازی معنوی، برخی تریبون هایی که باید دعوت کننده مردم به اخلاق حسنه باشد، تبدیل به توپخانه سیاسی علیه چهره های برجسته نظام شده است. البته این روزها جریانی سعی دارد تا با تخریب آقای هاشمی رفسنجانی، به زعم خود فضای سیاسی را دوقطبی کند. اما دوره دوقطبی سازی گذشته و مردم می بینند تخریب کنندگان هاشمی خود متهم پرونده های مفاسد اقتصادی هستند. هاشمی رفسنجانی، شناسنامه انقلاب است و تازه به دوران رسیده ها نمی توانند به خیال خود با پاره کردن شناسنامه، اسم پدران انقلاب را عوض کنند.

آقای جوانفکر در پاسخ به شما نوشته «آقای صادق خرازی می داند که سال ۱۳۹۶ می تواند با درس بزرگی برای صاحبان زر و زور توام باشد؛ درسی که در نتیجه آن مردم به طور واقعی بر سرنوشت خویش حاکم خواهند شد.» این می تواند نشان دهد که بار دیگر این دو قطبی برای انتخابات آینده ریاست جمهوری احیا خواهد شد؟

متاسفم که ایشان معتقدند مردم تاکنون به طور واقعی بر سرنوشت خویش حاکم نبودند. دستگاه های مسوول این ادعا را رصد کنند و ببینند چگونه یکی از مدیران دولت قبل چنین بهتان بزرگی به نظام می زند؟ از این گفته چه استنباطی می توان کرد جز اینکه جریانی ترتیبات سابق در چرخش قدرت را قبول ندارد و تهدید به بر هم زدن آن می کند. گرچه تکرار می کنم، احمدی نژاد تمام شده و احیا نخواهد شد اما خطر احمدی نژادیسم و مصادیق آن هنوز نظام را تهدید می کند.

حزب ندای ایرانیان در صف مقدم این مقابله فکری با احمدی نژادیسم خواهد بود و از ایثار جان خود هم مضایقه نمی کنیم؛ آنها نگران ریختن خون شان نباشند، انحراف را با منطق می توان زدود نه با خون؛ ولی نیاز به همت بالایی است که حاضریم برای این نهی از منکر از همه چیز خود بگذریم. عده ای چه در اردوگاه اصلاحات و چه رقبای آن در دوره ای خواستند ندا را خارج از جریان اصلاحات برانند و آن را جریانی مشکوک بنامند که گویی از جایی خط می گیریم. یکی دیگر از همفکران آقای جوانفکر هم ادعا کرده که ما جزو احزاب بدلی برساخته محافل قدرت و حلقه های امنیتی هستیم و احمدی نژادیسم آمده تا با ما مبارزه کند. همین آقا به سوابق من اشاره کرده که چطور در دوران جوانی عهده دار آن مسوولیت ها بودم.

هراسی نیست از نقد عملکرد و کارنامه ام در ستاد تبلیغات جنگ، سفارت ایران در سازمان ملل و فرانسه، معاونت وزارت خارجه و... این عده که با شعار جوانگرایی آمدند امروز مخالف این هستند که چرا یک جوان به این مسوولیت ها رسید، بیایند کارنامه ام را نقد کنند.

البته چاره ای ندارند جز اینکه به مسوولیت های ما اشاره کنند و همان را برای حمله کافی بدانند، چون هم مسلکان سیاسی این طیف، فقط یک بار به مسوولیت های کلان رسیدند و با چندین پرونده اقتصادی و مفاسد هولناک کنار رفتند و منتظر بررسی اتهامات خود هستند. مسوولیت داشتن در مملکت جرم نیست، اما سوءاستفاده از موقعیت و فساد اقتصادی جرم است.

جالب است برخی نیز در سال ١٣٨٤ چنان چاووشی آقای هاشمی با قلم و سخن خود می کردند که گویی فراموش کرده اند که عملکرد آنها بر اسناد و مدارک این کشور ثبت و ضبط است.

کارنامه آقایان اظهرمن الشمس است و امیدوارم دستگاه قضا با قدرت و در عین حال دقت و شفاف عملکرد ها را داوری کند و به دور از دلبستگی و وابستگی ها متهمان و مجرمان و نااهلان را به سزای اعمال خویش برساند. برای حیات انقلاب و حفظ آرمان های انقلاب عملکرد نهادهای نظارتی امری مسلم و در عین حال ضروری است.

انتشار اولیه: چهارشنبه 3 تیر 1394 / انتشار مجدد: یکشنبه 8 تیر 1394