اختلاف نظر آمریکا و اسرائیل بر سر ایران و سوریه

دیپلماسی ایرانی: بخش عمده ای از تحلیل هایی که این روزها درباره وضعیت روابط ایالات متحده و اسرائیل صورت می گیرد بر روی تحقیر و توهین میان تل آویو و واشنگتن تمرکز کرده اند. تعداد کمی از خودی های سابق دولت اوباما همچون درک کولت، روابط شخصی میان وزرای دفاع آمریکا و اسرائیل را تایید می کنند. اتحاد میان دو کشور دچار خدشه نشده است، اما بسیار سخت است که بگوییم روابط تیره و تار نشده است. مشکل به طور کامل مسائل شخصی نیست، بلکه آمریکا و اسرائیل در سه موضوع کلیدی ایران، سوریه و برنامه وضعیت کیفی نظامی منافع متفاوتی دارند.

بله وزرای دفاع آمریکا و اسرائیل روابط عالی ای با یکدیگر داشتند، اما موشه یعلون پس از اینکه چند سخنرانی توهین آمیز داشت، اوباما، بایدن و کری اجازه دیدار به وی ندادند. اما این مسئله چندان در مجموع روابط تاثیری ندارد. وقتی اسحاق رابین، نخست وزیر اسبق، در واشنگتن سفیر بود، هنری کیسینجر مرشد وی بود. وقتی رابین موفق شد پس از گلدا مایر به عنوان نخست وزیر انتخاب شود، روابط شخصی با رابین مانع از این نشد که کیسینجر تهدید به ارزیابی مجدد درباره رابطه با اسرائیل به خاطر عدم صلح با مصر نکند.

امروز اسرائیل و ایالات متحده در سه جبهه منافع متفاوتی دارند: ایران، سوریه و وضعیت کیفی نظامی. در رابطه با ایران، آمریکا از مریخ و اسرائیل از ونوس آمده است. بسیاری از اسرائیلی ها درباره ایجاد روابط حسنه میان ایران و آمریکا و این که ایران متحد اصلی آمریکا در منطقه شود، نگران هستند. امروز عدم اعتماد آشکاری میان نتانیاهو و دولت اوباما وجود دارد. دولت نتانیاهو درباره تصمیمات دولت اوباما عصبانی است و دولت اوباما هم از نقش اسرائیل در زمینه خط دادن به کنگره تندرو درباه توافق با ایران نگران است.

گریز هسته ای ایران یک تهدید حیاتی و وجودی برای اسرائیل است ولی برای ایالات متحده، ایران هسته ای ناخوشایند اما قابل کنترل است. دولت اوباما امیدوار است به توافقی که بتواند برنامه احتمالی ایران برای ساخت سلاح هسته ای را متوقف کند، دست پیدا کند و روابط میان واشنگتن و تهران بهبود پیدا کند.

اختلاف نظر در زمینه سوریه هم ناشی از شکاف بر سر ایران است. در حال حاضر ایالات متحده بر روی عقب راندن پیشرفت های داعش تمرکز کرده است. برای اسرائیل، حزب الله بزرگترین نگرانی است نه داعش. در نتیجه ایالات متحده و اسرائیل در واقع در دو سوی متفاوت حوادث سوریه قرار دارند. همان طور که ایالات متحده اهداف را با موافقت ضمنی دولت اسد بمباران می کند، اسرائیل با جبهه النصره در طول نبرد در القنیطرة و حفاظت از بلندی های جولان همکاری کرده بود.

دولت آمریکا همیشه به این موضوع اشاره کرده است که اسرائیل پیشرفته ترین تسلیحات زرادخانه ایالات متحده را دریافت می کند. با این حال این مسئله ممکن است در بررسی های کنگره بر سر آینده وضعیت کیفی نظامی تغییر کند. در حالی که ایالات متحده متعهد به حفظ برتری نظامی کیفی اسرائیل در مقابل همسایگانش است، برخی در کنگره احساس می کنند تهدید داعش ایجاب می کند که به کشورهای عربی که در خط مقدم مبارزه با آن هستند، کمک نظامی شود.

برای برخی، گسترش برنامه تجهیز کیفی نظامی مخاطره آمیز است. تسلط اخیر داعش مبتنی بر دستیابی به تجهیزات نظامی آمریکایی ارتش عراق است که آنها هنگام فرار، رها کرده بودند. سقوط مجدد کشور پس از دریافت تسلیحات جدید می تواند این وقایع را تکرار کند. اتحاد ایالات متحده و اسرائیل پایان نیافته است. با این حال منافع ما در سه جبهه متفاوت است: برنامه هسته ای ایران، جنگ داخلی در سوریه و برنامه تجهیز کیفی نظامی. ما در یک وضعیت جهل عمدی قرار داریم که آن را انکار می کنیم.

منبع: نشنال اینترست/ مترجم: حسین هوشمند