به ایران حمله کنید اما نه با اسلحه

خیزش‌های عمومی‌ در خاورمیانه بی شک بر استراتژی باراک اوباما در قبال ایران تاثیر گذار خواهد بود. اکنون جدی ترین این بحث‌ها این است که آیا این انقلاب‌ها به نفع ایران تمام شد یا به ضرر این کشور؟ ایران پس از تجربه این انقلاب‌ها قدرتمندتر شد یا در حال تجربه ضعف است؟ نقش تهران در وقوع این انقلاب‌ها چگونه توجیه می‌شود؟ کشورهای جدیدی که از خاکستر این انقلاب‌ها سر بیرون می‌آورند تا چه اندازه به ایران نزدیک هستند؟ و البته سوال کلیدی تر این است که آیا ایران هم روزی خیزشی اینچنینی را تجربه خواهد کرد؟ پاسخ تمام این پرسش‌ها در‌هاله ای از ابهام قرار دارد و تنها یک امر مشخص و واضح وجود دارد: پایه‌های استراتژی اوباما در قبال ایران در حال لرزش است. برای محکم کردن این پایه‌ها استراتژی‌های زیر به باراک اوباما پیشنهاد می‌شود:

·        درآمیختن آمریکا با افکار عمومی‌ جهان عرب: دولت باید استراتژی را در خاورمیانه دنبال کند که افکار عمومی‌ این کشورها با واشنگتن همراه شود. ایالات متحده باید اتحاد با مردم جهان عرب را در راس امور کاری خود قرار دهد. باید به این افکار عمومی‌ متهعد باشد و البته این تعهد را به نمایش بگذارد.

·        تمرکز بر حقوق بشر و آزادی‌های جهانی : دولتمردان آمریکایی باید همانگونه که از حقوق بشر و آزادی بیان در دیگر کشورها حمایت می‌کنند در تهران هم این رویه را سرمقش خود قرار دهند. واشنگتن باید با اهرم حقوق بشر به تهران نزدیک شود.

·        بزرگ جلوه دادن ضعف‌های ایران:دولت در واشنگتن باید کمپینی راه بیندازد برای بزرگ جلوه دادن ضعف‌های ایران و این جنگ تبلیغاتی که تهران نمی‌تواند از انقلاب‌های جاری در خاورمیانه سودی را عاید خود کند. آمریکا باید در ایران جنگ نرم را تمام عیار آغاز کند. امریکا نباید با حرکت‌های نسنجیده خود نقل و انتقال‌ها در منطقه را به سمت ایران دوستی پیش ببرد.

·        توسل به دیپلماسی برای ساختن آینده: به نظر نمی‌رسد که مذاکره در کوتاه مدت راه مناسبی برای حل پرونده هسته ای ایران باشد و البته فرصتی هم برای ارائه طرح‌های جدید وجود ندارد. با این همه دولت باید همچنان به دیپلماسی البته در سطح پایین بسنده کرده و البته در این مسیر زیرکانه به اعتمادسازی هم بپردازد. در شرایطی که وضعیت تغییر کند، امریکا باید برای دوستی با ایران دستاوردی در چنته داشته باشد.

·        پرهیز از جنگ : دولت باید هوش و حواس خود را جمع کرده تا در دام جنگ ناگهانی و ناخواسته با ایران نیفتد. نباید جنگی را بر مبنای اشتباهات و حس و گمان‌ها آغاز کرد. نباید نسخه ای را که برای لیبی پیچیده شد برای تهران هم تجویز کرد.دولت اوباما باید همچنان در برابر شعار حمله به ایران مقاومت کند.