مرکل صندلی خود را ترک نکرد

دیپلماسی ایرانی: با رقم خوردن بدترین شکست تاریخ حزب سوسیال دموکرات در آلمان پس از جنگ جهانی دوم، احزاب دست راستی آلمان توانستند در انتخابات روز یکشنبه به پیروزی قطعی دست پیدا کنند و خانم مرکل را دوباره برای 4 سال دیگر در کرسی صدرالعظمی آلمان جای دهند.

اما این انتخابات درحالی برگزار شد که سایه بحران اقتصادی و روابط خارجی آلمان بخصوص حضور نیروهای این کشور در افغانستان بر سرمای این روزهای پاییزی افزوده بود و رای دهندگان را خانه نشین کرده بود.

از جمعیت 62 میلیون نفری که می‌توانستند در این انتخابات رای خود را به صندوق بی‌اندازند، تنها 8/70درصد به پای صندوق‌های رای آمدند که این رقم نسبت به 4 سال گذشته، کاهشی 5 درصدی ار خود نشان می‌دهد.

به گزارش دویچه وله از آلمان احزاب دمکرات مسیحی و سوسیال مسیحی در این انتخابات نتیجه‌ درخشانی به دست نیاوردند، ولی نتیجه‌ چشمگیر لیبرال‌ها، به عمر ائتلاف بزرگ در آلمان پایان داد. ائتلافی از احزاب مسیحی و لیبرال‌ها اکثریت کرسی‌های پارلمان را صاحب می‌شود. نتایج پایانی شمارش آراء نشان می‌دهند که دو حزب سوسیال مسیحی و دموکرات مسیحی ۸/۳۳ آراء را بدست آوردند.

‌تردید وظایف سنگینی در انتظار دولت ائتلافی آینده خواهد بود. آنگلا مرکل به دو هدف خود رسید: او صدراعظم باقی می‌ماند و شریک مورد علاقه‌ی خود را نیز یافته است. ولی حزب او ناتوان‌تر شده است. روزهای سختی نیز در انتظار وستروله خواهد بود. اگر حزب او بر خلاف وعده‌های انتخاباتی، ناچار شود مالیات‌ها را افزایش دهد، روز‌های خوش این حزب پایان خواهد یافت.

برای حزب سوسیال دمکرات این شکست سنگین می‌تواند آغازی دوباره باشد. این حزب باید هویت خود را به عنوان حزب عدالت اجتماعی بازیابد و بر پراکندگی‌های درونی غلبه کند. بسیاری از ناظران سیاسی معتقدند که نسل گرهارد شرودر باید کم کم صحنه را ترک کند و برای نسل جوان‌تر و افرادی چون ناهلس، گابریل و شولتس جا باز کند.

در مجلس آینده آلمان ائتلاف احزاب محافظه کار و لیبرال در مجموع ۳۳۲ کرسی پارلمانی را در دست خواهد داشت. سوسیال دموکرات‌ها، سبزها و حزب چپ در مجموع ۲۹۰ نماینده به بوندس تاگ، پارلمان آلمان، گسیل خواهند کرد.

آنگلا مرکل در نخستين واکنش خود نسبت به نتيجه انتخابات پارلمانى آلمان، آن را تاييدى بر سياست‌هاى خود قلمداد کرد و اظهار داشت: ائتلاف جديد با حزب دمکرات آزاد موفقيت آميز خواهد بود.

اکنون با ائتلاف جدید در آلمان و با حضور احزاب دست راستی به طور یکدست در بدنه دولت احتمال تغییر سیاست‌های این کشور در روابط خارجی خود نیز وجود دارد.

احتمال اینکه رئیس‌حزب لیبرال یعنی آقای وستروله به عنوان وزیر امور خارجه معرفی شود وجود دارد. در چنین شرایطی به نظر می‌رسد که دولت آلمان که یکی از اعضای 1+5 در مذاکرات با ایران خواهد بود، رویه تندتری نسبت به گذشته در مقابل ایران اتخاذ کند. چراکه احزاب راست گرای آلمانی از سیاست‌های آنگلا مرکل در ارتباط با مقابله با برنامه هسته‌ای ایران حمایت می‌کنند.

اما روابط اقتصادی ایران و آلمان در شرایطی قرار داد که بعید به نظر می‌رسد که آلمانی‌ها موافق تحریم‌های همه جانبه ایران باشند.

علی‌رغم کوشش‌های اتحادیه‌ اروپا و بخصوص که این کوشش‌ها تحت فشار ایالات متحده انجام می‌گیرند، می‌شود گفت که رقابت در اتحادیه اروپا و اصولا بین کشورهای سرمایه‌داری، هم بین ژاپن و اروپا، و اروپا و آمریکا، برای کسب امتیازات سرمایه‌گذاری در کشورهای منطقه‌ی خلیج فارس و خاورمیانه، به طور شدید وجود دارند و کوشش شرکت‌ها و دولت‌های متبوع در این است که علی‌رغم تحریم‌ها، موضع اقتصادی خودشان را در ایران دستخوش سیاست‌های خارجی ایالات متحده نکنند. به همین دلیل آلمان هم از یکطرف در سطح به خصوصی که جنبه‌ سمبولیک دارد، طرفدار تحریم‌هاست، ولی از طرف دیگر در این جهت حرکت می‌کند که جلوی تحریم‌ها را، تحریم‌های سرمایه‌گذاری و همکاری‌های اقتصادی با ایران و آلمان را حت‌الامکان بگیرد و امکانات را باز بگذارد. و این به رقابتی که در حقیقت بین سرمایه‌گذارها و شرکتهای نفت و گاز در سطوح مختلف اروپا و آمریکا وجود دارد مربوط می‌شود.

هانس ديتريش گنشر، وزير امور خارجه پيشين آلمان از حزب دمکرات آزاد به خبرنگار شبکه اول تلويزيون آلمان گفته است: گيدو وستروله، وزير امور خارجه خوبى خواهد بود. فرانک‌والتر اشتاين‌ماير، وزير امور خارجه کنونى آلمان، که حزبش متحمل يک شکست تاريخى شده است، در پارلمان آينده آلمان رهبرى اپوزيسيون را بر عهده خواهد داشت.

وى در نخستين واکنش نسبت به نتيجه انتخابات آن را شکستى تلخ براى سوسيال دمکراسى آلمان خواند و مسئوليت اين شکست را بر عهده گرفت.