بلیک فرانکو

دیپلماسی ایرانی: پرزیدنت دونالد ترامپ  اواسط ماه ژانویه اعلام کرد که تعلیق تحریم های ایران را "برای آخرین بار" تمدید خواهد کرد و خواستار تغییرات گسترده در توافقنامه هسته ای در چهار ماه آینده  است. آیا توافقنامه هسته ای تا ماه مه باطل می شود؟ آیا مسیری برای آمریکا، اروپا و ایران وجود دارد که توسط اعتراضات اخیر دچار تشنج شده است؟

امروز در "مرکز منافع ملی" توماس پیکِرینگ، معاون رئیس هیئت مدیره هیلز و شرکا، دارای رتبه شخصی سفیر حرفه ای- که بالاترین مقام در امور خدمات خارجی ایالات متحده است- و رئول مارک گِرِچ، از اعضای ارشد همکار بنیاد دفاع از دموکراسی ها، به این سوالات مهم اشاره کردند. آنها درباره توافقنامه هسته ای ایران، ریشه های اعتراضات در ایران و اینکه آمریکا باید پاسخ دهد، به بحث و گفتگو پرداختند. جیکوب هِیلبرون، سردبیر "نشنال اینترست" این مباحثه را اداره می کرد.

سفیر پیکرینگ با تمرکز بر محل تظاهرات بحث را آغاز کرد. او تأکید کرد که نکته حائز اهمیت این است که این اعتراضات در حومه شهرها آغاز شده اند، اما در شهرهای بزرگتر کشش چندانی به وجود نیاوردند. او معتقد است که دلیل اصلی اعتراضات در اقتصاد ریشه دارد، به گفته وی اقتصاد ایران تا حدی بهبود یافته است، اما این بهبود به میزانی که توسط حاکمیت تهران وعده داده شده بود، نرسید. او خاطرنشان کرد که "این مجموعه اعتراضات، در مقایسه با اعتراضات سال 2009 با سرعت بیشتری از نفس افتاد" و به شدت اعتراضات 9 سال پیش نبود. سفیر پیکرینگ خاطر نشان کرد مقامات ارشد ایرانی اظهاراتی را مطرح کرده اند که بر اساس آن ممکن است تهران  (وقت و هزینه) کمتری در سیاست خارجی خرج کند. اینکه این سیاست های خارجی شامل چه چیزهایی می شوند نکته ای است که بعدا معلوم خواهد شد. وی افزود: "من احساس خودم این است که حفظ برجام در راستای منافع ملی ایالات متحده است." پیکرینگ اظهار داشت که توافقنامه ناقص است، اما هرچه باشد بر نبود توافقنامه ارجحیت دارد. آخرین مهلت ترامپ برای اوایل ماه مه، نکته ای جالب برای او بود، زیرا  که تعیین چارچوب زمانی ممکن است راهکاری باشد تا ایران تسلیم خواسته های آمریکا شود و با فشار بر ایالات متحده و اروپایی ها آنها را ملزم به همکاری جامع تری کند.

گِرِچ با سفیر پیکرینگ موافقت کرد که آمادگی ترامپ در مواجهه با ناآرامی ها بهتر از اوباما نبود. گرچ در این باره که قصد دولت ترامپ هر نوع درگیری مستقیم و مسلحانه با ایران است ابراز تردید کرد. در عوض، او تصمیم  قریب الوقوع  ترامپ در باره موافقت نامه هسته ای را نماد یک حمله تمام عیار مانند حمله نیروهای متفقین به نرماندی دانست.

باورهای سفیر پیکرینگ و آقای گرچ درباره تاثیرات فشار بیشتر بر ایران به شدت متفاوت بود. سفیر پیکرینگ معتقد است که ایالات متحده باید با احتیاط عمل کند، زیرا برجام بهترین کاری است که در حال حاضر می تواند انجام شود. او از دامن زدن به اعمال تحریم های ثانوی علیه ایران انتقاد کرد و تاکید کرد که این کار به طور جدی موقعیت آمریکا را در برابر متحدان اروپایی خود تضعیف می کند و ممکن است تهران را به سمت ملی گرا شدن سوق دهد. به طور خلاصه، سفیر پیکرینگ تصور می کرد که آمریکا با تحریم تفاهم هسته ای قدرتی به دست نخواهد آورد، بلکه به مقدار زیادی از قدرتش کاسته خواهد شد.

گِرِچ در مقابل موضعی بسیار سخت داشت.  وی حداقل از این موضوع اطمینان داشت، که بعید است اروپایی ها مشتاق سرمایه گذاری در ایران  باشند و معتقدند که آنها با واشنگتن همراه خواهند شد. او خاطر نشان کرد که بانک های اروپایی به دلیل بی ثباتی مالی و رعایت تحریم های بیشتر، همچنان تمایلی به سرمایه گذاری در ایران ندارند. او اقرار کرد که ممکن است جنگی تجاری به دلیل تحریم های ثانویه رخ دهد، اما این سناریو را دور از واقعیت می دید، مگر اینکه ترامپ از قدرتی که دارد به خوبی استفاده نکند. گِرِچ به این نتیجه رسید: "بدون اعمال تحریم های ثانوی در بانک های اروپایی، هیچ اجبار اقتصادی به جمهوری اسلامی تحمیل نخواهد شد."

منبع : نشنال اینترست / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33