اگر دموکرات ها شکست خوردند این سناتورها را مقصر بدانید

دیپلماسی ایرانی: اگر جمهوری خواهان کنترل مجلس سنا را در اختیار بگیرند، دلالیل مختلفی برای پیروزی آنها وجود دارد: نارضایتی از عملکرد اوباما، نقشه ی انتخاباتی خوب به همراه فرصت مناسب، کاندیداهای قدرتمند، پیروزی کاندیداهای اصلی حزب در انتخابات مقدماتی. اما یکی از مهم ترین عواملی که فضای سیاسی کشور و انتخابات را تغییر داد، پنج سناتور دموکراتی هستند که تصمیم به بازنشستگی گرفتند و از شرکت در انتخابات انصراف دادند. تصمیم آنها که تا قبل از می 2013 گرفته شد، مزیتی بزرگ اما فراموش شده برای جمهوری خواهان محسوب می شود.

این پنج سناتور بازنشسته دموکرات، شامل این افراد می شوند: مکس باکاس از مونتانا، تام هارکین از آیووا، تیم جانسون از داکوتای جنوبی، کارل لوین از میشیگان و جی راکفلر از ویرجینیای غربی (ششمین سناتور فرانک لاتنبرگ از نیوجرسی بود که تصمیمش مبنی بر بازنشستگی را اعلام کرد ولی بعد از آن درگذشت. سناتور کوری بوکر دموکرات، توانست در انتخابات ویژه به جای وی انتخاب شود)

بازنشستگی سناتورها چالشی برای حزب حاکم به حساب می آید، چون زمانی که یک سناتور مقیم در انتخابات مجدد شرکت می کند، پیروزی برای آن حزب در انتخابات به مراتب آسان تر خواهد بود. در نیم قرن اخیر، حدود 85 درصد از سناتورهایی که در انتخابات نهایی شرکت کرده اند، توانسته اند پیروز شوند. در همین بازه ی زمانی، در رقابت هایی که باز (سناتور مقیم در انتخابات شرکت نکرده است) محسوب می شوند، حزب حاکم توانسته در 60 درصد از آنها کرسی اش را حفظ کند. بنابراین نداشتن سناتور در انتخابات مجدد، شانس حزب حاکم را به طور قابل ملاحظه ای کاهش می دهد.

اهمیت کرسی های باز، جمهوری خواهان را در انتخابات سنا امیدوار کرده است، به ویژه این که آنها اخیراً توانایی شکست دادن سناتورها مقیم دموکرات را نداشته اند. در سال 1980 جمهوری خواهان توانستند 9 سناتور دموکرات را شکست دهند و توانستند برای اولین بار در ربع قرن، اکثریت سنا را به دست آورند. از آن زمان به بعد جمهوری خواهان نتوانستند بیش از دو سناتور دموکرات را شکست دهند. بهترین عملکرد این حزب در انتخابات سنا مربوط به سال های 1994 و 2010 می شود که آن هم به خاطر کرسی های باز بود. (شش کرسی در 1994 و چهار کرسی در 2010).

با این حال دموکرات ها در این زمینه موفقیت بیشتری داشته اند. آنها توانسته اند شش و هفت سناتور جمهوری خواه را در انتخابات 1986 و 2006 شکست دهند و اکثریت سنا را به دست آورند. به نظر می رسد نوامبر امسال جمهوری خواهان می توانند بعد از 35 سال بیش از دو سناتور دموکرات را شکست دهند. سناتورهای دموکراتی که در معرض شکست قرار دارند شامل این افراد می شوند: مارک بگیچ از آلاسکا، ماری لاندریو از لوئیزیانا و مارک پریور از آرکانزاس. تمام این سناتورها از شانسی کمتر از 50 درصد برای پیروزی در انتخابات برخوردارند. علاوه بر این سناتور کی هیگن از کارولاینای شمالی و سناتور جین شاهین از نیوهمشایر هم با انتخابات سختی روبه رو هستند.

با این حال بنیان پیروزی جمهوری خواهان در انتخابات امسال، بر پیروزی در کرسی های باز استوار است. به همین دلیل خروجی انتخابات آینده برای دموکرات ها بسیار چشمگیر خواهد بود. اگر این پنج سناتور در انتخابات شرکت می کردند، به طور حتم نتیجه ی متفاوتی به دست می آمد، چون در آن صورت این کرسی ها رقابتی تر می شدند و دموکرات ها می توانستند اکثریتشان در مقابل جمهوری خواهان را حفظ کنند.

به طور کلی جمهوری خواهان امسال در زمینه ی بازنشستگی عملکرد بهتری نسبت به دموکرات ها داشتند. جمهوری خواهان با بازنشستگی های کمی در حلقه ی خود مواجه بودند. اما تنها مشکل آنها در این زمینه در انتخابات نهایی جورجیا می باشد، جایی که سناتور ساکسبی چمبلیس بعد از دو دوره بازنشسته شد. اگرچه جمهوری خواهان با اختلاف بسیار کمی می توانند در این کرسی پیروز شوند. رقابت در نوامبر میان دیوید پردو (جمهوری خواه) و میشل نان (دموکرات) خواهد بود.

در مجموع می توان این گونه نتیجه گرفت که جمهوری خواهان در مونتانا، داکوتای جنوبی، ویرجینیای غربی می توانند پیروز شوند و در آیووا رقابت بسیار نزدیک می باشد. در مقابل دموکرات ها هم در میشیگان پیروز می شوند. اگر جمهوری خواهان در 4 نوامبر بتوانند در انتخابات سنا پیروز شوند، تحلیل گران باید بازنشستگی سناتورهای دموکرات را جزء عوامل اصلی پیروزی جمهوری خواهان قلمداد کنند.

منبع: پولیتیکو/ مترجم: حسین هوشمند