سید علی موسوی خلخالی در یادداشتی می نویسد: صبر مردم هم حدی دارد، همان طور که دیدیم طرفداران مقتدی صدر در فراخوان نماز جمعه اش حضوری چشمگیر داشتند اما همان مردم در فراخوان تظاهرات چند روز بعد او شرکت نکردند چرا که از وضعیت خسته شده بودند. جریان های سیاسی باید درک کنند که شکست اراده ها را شاید الآن بتوانند پیش ببرند اما زمانی که کاسه صبر مردم لبریز شد همه اراده ها شکسته می شود.
ادامه مطلب
بحران کنونی تا زمانی که رهبران عراق بتوانند به یک راه حل سازش بین خود برسند، باقی می ماند. چالش فعلی جلوگیری از تبدیل این آشفتگی سیاسی به یک جنگ داخلی تمام عیار خواهد بود.
ادامه مطلب
در کشور مافیایی عراق، انقلاب صدر علیه طبقات سیاسی فاسد بیشتر مانند اقدام مایکل کورلئونه علیه سایر خانواده ها و نه برخورد الیوت نس، پلیس، علیه آل کاپون است. صدر با توجه به پایگاه، قدرت خیابانی و جهت گیری سیاسی اش، اغلب به عنوان عامل بالقوه تغییر در نظر گرفته می شود، ولی تکیه بر یا متحد شدن با صدری ها نیازمند شناخت فرصت ها و تهدیدهای ارائه شده توسط جنبش است. این روحانی عراقی وعده اصلاحات می دهد، ولی انگیزه چندانی برای اجرای تغییرات ریشه ای در نظام ندارد.
ادامه مطلب
صدر بیش از اندازه خودشیفته به نظر می‌رسد. او خود را بالاتر از طرفدارانش قرار می‌دهد و طوری برخورد می کند که گویی بر آنها و کارهایشان نظارت می‌کند و می‌تواند آنها را به خاطر اشتباهاتشان مجازات کند و آنها را از جریان صدر طرد کند، اگر عذرخواهی نکنند و از او دلجویی نکنند. او با یک توئیت می‌تواند نظر قبلی خود را درباره مسئله‌ای تغییر دهد و در این کار جای هیچ تناقضی هم نمی‌بیند؛ زیرا اعتقاد دارد او آنچه را دیگران نمی‌بینند، می‌بیند و اوست که می‌داند بازی را چگونه اداره کند.
ادامه مطلب
آرمان سلیمی در یادداشتی می نویسد: طرفداران مقتدی صدر، بعد از اشغال پارلمان با سر دادن شعارهایی رادیکال علیه چارچوب هماهنگی و محمد الشیاع السودانی، برای مدت زمانی چند ساعته در منطقه سبز باقی ماندند. اعتراض خیابانی سازماندهی شده توسط صدری‌ها همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد، با واکنش جدی چارچوب هماهنگی شیعیان مواجه شد؛ زیرا اساسا این رخداد بر هم زدن بازی مورد چینش آنها را هدف گرفته بود.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: عراق روزهای سختی را می گذراند. مردم سرخورده خشمگینند و احزاب سیاسی ناتوان از شکست اراده رقبا نیز می رود تا خشم خود را به خیابان بکشند، این وضعیت با رسیدن فصل گرما و تشدید کمبودهای همیشگی خدماتی مثل برق و آب، می تواند کشور را به نقطه جوش برساند. یعنی همان چیزی که نماینده سازمان ملل در عراق در آخرین گزارش دوره ای خود به شورای امنیت هشدار داده است.
ادامه مطلب
تصادفی نیست که مباحثات پیرامون حاکمیت و بی طرفی در هر دو کشور تقریبا در یک برهه زمانی مطرح شده است: عراق و لبنان هنوز نتوانسته اند یک الگوی کار مناسب بیابند که با آرمان های مردم آنها همخوانی داشته باشد. شباهت بین شرایط کنونی دو کشور در تاریخ و جمعیت شناسی آنها ریشه دارد. بیروت و بغداد هر دو ده ها سال جنگ را پشت سر گذشاته و از حدود ۹ ماه پیش شاهد تظاهرات گسترده مردمی بوده اند. هر دو کشور در منطقه شام قرار دارند که جهان عرب را با دیگر فرهنگ ها پیوند می دهد. مواضع بیروت و بغداد می توانست برای آنها فرصت تبدیل شدن به عامل ارتباطی فرهنگ های مختلف و یک میانجی بالقوه در درگیری های منطقه ای را فراهم آورد؛ اما شرایط عمدتا در کشور اینطور بوده که بیعت های فرقه ای تحت حمایت خارجی بر منافع ملی غلبه کرده است. در عراق هم مانند لبنان، تظاهرات اکتبر ضد فرقه گرایانه بود؛ اما اکنون که نه ماه از شروع تظاهرات می گذرد، هر دو کشور مجددا در جایی قرار گرفته اند که مجبورند طرف خود را انتخاب کنند.
ادامه مطلب
اکبر قاسمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: عبدالمهدی به عنوان شخصیت برآمده از آرای مردم و نتیجه انتخابات دموکراتیک عراق است و هر جریانی که بر سر راه چهارساله او بخواهد کارشکنی کند یعنی حیثیت و اعتبار عراق را مورد هدف قرار داده است، و راه بیراه را می پیماید که موجب آسیب رساندن به کل عراق ودستاوردهای دو دهه فداکاری های مردم عراق شده و منجر به ناملایمت های سخت تر همچون دوره داعش و شاید بدتر را به همراه خاهد آورد.
ادامه مطلب
عراق از ابتدای ماه اکتبر اعتراضات گسترده و آشفتگی ها و سرکوب شدید و خشونت آمیز تظاهرات توسط مقامات را شاهد بود. در حالی که دولت عراق سعی دارد نظم را احیا کند و به نارضایتی هایی که موجب تظاهرات شده پایان دهد، همه بازیگران اصلی داخلی و خارجی از جمله همسایگان عرب در حوزه خلیج فارس برای درک عوامل نارضایتی و شیوه عمل برای پیشبرد منافع خود در میحط جدید به تقلا افتاده اند...
ادامه مطلب
دولت اقدامات موثری را برای پاسخ به خواسته معترضان آغاز کرده اما خشم عمومی همچنان شدید است. شاید این بار مرجعیت با ورود به میدان تا اندازه ای توانست به مهار خشونت معترضان کمک کند اما تضمینی وجود ندارد که این خشم فروخورده مجددا سر باز نکند. بی شک مسئولیت دولت در این برهه بیش از هر جریان دیگری است. بعد از دولت، این جریان های سیاسی هستند که باید حسن نیت خود را نشان دهند و به مردم ثابت کنند آن طور که وانمود شده نه هیولا هستند نه مخرب، بلکه می توانند مانند همه کشورهای مدرن و پویا که تحزب گرایی کمک به رشد اجتماعی و سیاسی آن کشورها کرده است، موثر باشند. البته فرصت آنها برای اثبات حسن نیت خود و اقناع افکار عمومی از همه کمتر است.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می‌نویسد: جوانان عراقی می‌خواهند زندگی کنند؛ مانند همه مردمی که از امنیت و امید در دیگر نقاط جهان برخوردارند. شعارهای آنان اعتراضی است به زمان از دست رفته‌ای که در صورت استمرار وضع جاری، نسل‌های پس از آنان را نیز دستخوش رنج کنونی خواهد کرد.
ادامه مطلب
تظاهرات در عراق در ظاهر در نتیجه اخراج یک فرمانده نظامی و به ادعای برخی رسانه‌ها در اعتراض به نفوذ ایران آغاز شد، اما واقعیت این است که مشکلات شدید اقتصادی که از دهه ۱۹۹۰ گریبان گیر عراقیها بوده و فساد گسترده، عامل این تظاهرات مردمی است و حل آن هم از توان یک نفر یا حتی یک دولت خارج است.
ادامه مطلب
در بیانیە رئیس اقلیم کردستان عراق آمدە است: رویدادها و خشونت های چند روز گذشتە بغداد و برخی از استان های کشور مایە نگرانی است. برپایی اعتراضات مسالمت آمیز در قانون اساسی جای گرفتە است، اما نباید این اعتراضات بە خشونت، درگیری و آشوبگری مبدل شود و امنیت عمومی و موسسات دولتی را بە خطر اندازد.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: نارضایتی مردم عراق از فقدان ارائه مناسب خدمات اداری، بیکاری، قطعی مکرر برق، آب غیر بهداشتی و مسائلی از این دست، امری مسبوق به سابقه است و در شهریور سال ۱۳۹۷ نیز به چالشی جدی برای دولت عراق تبدیل شد. با این حال اعتراضات آنها در روزهای اخیر، نخستین چالش بزرگ در برابر دولت عادل عبدالمهدی، نخست وزیر شیعه عراق است که تنها یک سال از به قدرت رسیدن وی می‌گذرد؛ هر چند عبدالمهدی، در پی بالا گرفتن این اعتراضات که از سه شنبه هفته گذشته آغاز شده اعلام کرد «خواسته‌های معقول معترضان را شنیده است» و خواستار آرامش معترضان و اعطای فرصت بیشتر به دولت برای انجام اصلاحات اساسی شد، اما گویا کاسه صبر معترضان عراقی لبریز شده است.
ادامه مطلب
احد زیدآبادی در یادداشتی می نویسد: به رغم این، در ده سال گذشته عراق رشد اقتصادی سالانه حدود ۶ درصد را تجربه کرده و نرخ تورم در آن کشور از ۲ درصد فراتر نرفته است. این طبعاً برای خودش درجه‌ای از موفقیت است اما ظاهراً عراقی‌هایی که طی چهل سال گذشته سه جنگ ویرانگر را پشت سر گذاشته و تحریم‌های اقتصادی ویرانگرتری را تحمل کرده‌اند، برای بهبود وضعیت معیشتی خود سرعت بیشتری را طلب می‌کنند و در مقابل کاستی‌ها بی‌تابی نشان می‌دهند.
ادامه مطلب
عراق از سه شنبه ۹ مهرماه شاهد تظاهرات اعتراض آمیز مردمی بوده است. تظاهرات کنندگان به وضعیت اقتصادی، نبود شغل برای فارغ التحصیلان دانشگاهی و کمبود خدمات معترض هستند. مرکز بغداد، پایتخت عراق، و خیابان های نزدیک به منطقه سبز همچنان نا آرام است. همچنین برخی منابع خبری اعلام کرده اند در سامرا، کاظمین و نجف نیز نا آرامی وجود دارد و مرز خسروی بسته است. مقامات عراقی در استان های نجف، بابل، میسان و ذی‌قار ممنوعیت آمد و شد اعلام کرده‌اند. منابع خبری از احتمال توافق نمایندگان تظاهرکنندگان عراق در گفت و گو با عادل عبدالمهدی، نخست وزیر این کشور، بر سر برخی خواسته هایشان، گفته اند. سه روز تظاهرات مردمی در عراق دست کم ۲۷ کشته بر جا گذاشته است.
ادامه مطلب
این تظاهرات شبهات زیادی را برانگیخته است. هنوز هیچ کس نمی داند چه کسی پشت این تظاهرات است. اگرچه در شبکه های اجتماعی گروه های نزدیک به جریان های بعثی و پان عربیست های افراطی به حمایت از آن برخواسته اند و تلاش می کنند بر آتش اعتراض ها بدمند. آن چه بر شبهات می افزاید شعارهایی است که در این تظاهرات سر داده می شود. در کنار شعارهایی که تظاهرات کنندگان علیه فساد و تحزب گرایی دولت سر می دادند شعارهایی نیز علیه کلیت حکومت عراق و ایران سر داده شد. شعارهایی که تردیدها نسبت به بی طرفی و خودجوش بودن این تظاهرات را تشدیده کرده است.
ادامه مطلب
بعد از دهه ها سرکوب و رنج سیستماتیک، نظم سیاسی پس از سال ۲۰۰۳ به عنوان رهایی جامعه شیعه و پایان دهه ها دیکتاتوری ظالمانه تلقی شد. به طور کلی، نمایش قدرت براساس هویت های گروهی بلافاصله پس از حاکمیت ۳۰ ساله رژیم بعث، شکاف های قومیتی ـ فرقه گرایانه را تشدید کرد. علاوه بر این، حکمرانی غیرقدرتمند و تلاش های مربوط به بازسازی دوره پساجنگ توسط نظام سیاسی ـ نظام سیاسیِ ایجاد شده توسط حکومت ائتلاف موقت عراق و نخبگان حاکم عراق جدید ـ بدتر شدند. این عوامل منجر به خرد شدن جامعه عراق شد.
ادامه مطلب
اکنون حدود ۱۶ سال از سقوط حکومت بعث گذشته است و حکومت جدید عراق عمری ۱۶ ساله دارد. اما در طول این ۱۶ سال احزاب سیاسی به دلایل مختلف از جمله دلایلی که در بالا رفت، همچنان نتوانسته اند جایگاه مطلوبی را در میان عامه مردم به دست آورند. برای همین نوعی سرخوردگی سیاسی – اجتماعی را در عراق شاهدیم که به نوعی خشم فروخورده اجتماعی محسوب می شود. مردمی که از فساد گسترده در کشورشان به شدت گلایه دارند و کمبود خدمات عمومی امانشان را بریده و تمامی این اتفاقات را متوجه احزاب و جریان های سیاسی موجود در کشورشان می کنند.
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پانزده سال پس از سقوط صدام دیکتاتوری از این کشور رخت بسته، اما جای آن را فرقه گرایی سیاسی و ناکارامدی در حکمرانی گرفته است و مردم هم می گویند خسته شده اند و به احزاب و سیاستمداران و صندوق های رای و نهاد انتخابات دیگر اعتماد ندارند.
ادامه مطلب
اعتراض مردم به حق است، در دمای بالای ۵۰ درجه تابستان قطعی برق و آب و کمبود حداقل امکانات رفاهی که نیازهای اولیه مردم را برطرف کند، هر انسان آرامی را خشمگین می کند. به ویژه که بنا باشد دولت یا بی اعتنا باشد یا صرفا به توجیه مشکلات بپردازد.
ادامه مطلب
تا کنون 12 فعال مدنی توسط افراد ناشناس ترور شده‌اند که آخرین آنها حیدر غازی الربیعی، فعال مدنی بود که در استان ذی قار، جنوب عراق ترور شد.
ادامه مطلب