نقدی بر نگاه ایرانی دکتر علی باقری

چرا از اغفال اروپایی در امریکا غافلیم؟

۲۷ اسفند ۱۴۰۱ | ۱۲:۰۰ کد : ۲۰۱۸۳۳۶ اروپا انتخاب سردبیر
نویسنده خبر: سید وحید کریمی
تفاوت دکتر علی باقری، معاون سیاسی وزیر امور خارجه و مذاکره کننده ارشد کشورمان با دکتر وحید کریمی که در گذشته ای نه چندان دور سفیر بوده و در عرصه های مختلف دیپلماسی فعالیت کرده در “نگاه ایرانی به سیاست بین الملل“ است. در حالی که باقری در تجربه اجرایی و دسترسی به بالا دستی و شناخت همتایان کشورهای مطرح تبحر دارد، کریمی با ماموریت های دیپلماتیک در لندن و نیویورک تجربه حسی دارد. باقری روایت ایرانی و کریمی نظریه اغفال را ملاک قرار داده اند. باقری از منظر تهران و کریمی از عینک لندن سیاست بین الملل را ترسیم و سپس سعی در اجرای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران دارند. باقری در جایگاه مدیریتی اجرایی و کریمی در جایگاه دیپلمات تفاوت های دارند که با توجه به نگاه ایرانی دکتر باقری، کریمی نقطه نظرات خود را بیان کرده است.
چرا از اغفال اروپایی در امریکا غافلیم؟

دیپلماسی ایرانی: وقتی عنوان روایت ایرانی از نظم جدید جهانی را دیدم به وجد آمدم و با علاقه مطالعه کردم. دکتر علی باقری از جمله دیپلمات های خوش تیپ و متصل به بالا دستی است و در جایگاه تصمیم گیری برای تبدیل خواسته های جمهوری اسلامی در روند سیاست جامعه جهانی قرار دارد و از اینکه روایتی ایرانی از نظم جهانی را ترسیم کرده قابل تحسین است.

بر مبنای متنی که در جام جم مطالعه کردم اشاره به چند نکته ضروریست زیرا هزینه اشتباه در سیاست خارجی معادل هزینه جنگ است. باید با خرد جمعی و نزدیک به اجماع، سیاست خارجی را پیش برد و الا آن می‌شود که هست. صحبت های باقری مبنی بر اینکه “تفکیک دشمن از غیر دشمن، تنش زدایی و تهدید زدایی، عدم اتکا، مذاکره بدون نتیجه فایده ندارد و توجه به چند جانبه گرایی و در سال ۲۰۵۰ هند و چین قدرت های اقتصادی هستند“ غیر معقولند و‌مثل این می ماند که تاکید کنیم هند بزرگ‌ترین دموکراسی دنیاست. هند بزرگترین دموکراسی جهان هست ولی هند کجا و مثلا دموکراسی سوئیس کجا؟ تمرکز بنده بر “نگاه جامع نگر“ ایرانی بر سیاست بین الملل است ولی قبل از آن چند نکته در مورد چند جمله جناب باقری که در بالا ذکر شد لازم است.

تفکیک دشمن از غیر دشمن در روابط با عربستان سعودی و همسایگان را تجربه کردیم و مقبولیت ندارد. پاشنه آشیل جمهوری اسلامی اجماع شورای امنیت است که تحریم های امروز حاصل عدم اعتنا به این واقعیت است. بعید می دانم ایشان از تبعات توافق مک موهان، ۵ چشم و اخیر AUKUS که نظم فعلی یا انگلوساکسنی را تا ۲۰۴۰ تضمین می‌کنند اطلاع داشته باشند چون اشاره ای به آنها نمی کند. ایشان صورت مسئله سیاست بین الملل را اشتباه و محدود ترسیم کرده و فکر می کنم باید بازنگری داشته باشد. البته سرگرمی در شانگهای، بریکس و منطقه ای اگر آب ندارد قطعا نان دارد.

نظریه اغفال مغایرتی با نظرات امام (ره) و مقام معظم رهبری ندارد و وظیفه نخبگان و سیاسیون است که سیاست جمهوری اسلامی ایران را به سرمنزل مقصد برسانند. شاه بیت نظریه دکتر باقری اینجاست که می فرماید از اروپا خواستم دنبال منافع خودشان باشند. اشتباه ایشان دقیقا همین جاست که غافل از این هستند که اروپا امریکا را با اغفال، به دفاع از اروپا متعهد کرده تا رشد اقتصادی خود را داشته باشد و اتفاقا هم موفق بوده است. اروپا امریکا را اغفال کرده تا خطر روسیه را از اروپا خارج کند. اروپا امریکا را اغفال کرده است تا وقتی کشورهای مسلمان را یکی بعد از دیگری متلاشی می کند، اروپا مقصر جلوه داده نشود و همچنین جنگ جمهوری اسلامی با امریکا ادامه داشته باشد. مشکل در ایران درک اشتباه از امریکاست. امریکایی که در دوران دونالد ترامپ متفاوت بود و در جنگ علیه فاشیسم و نازی و صدام و طالبان اول، نافع بود، چرا هم خوب و هم بد است؟ در جنگ با جمهوری اسلامی دیگرانی هستند که پشت نقاب امریکا پنهان هستند و پوسته داخلی مخالفت ها با جمهوری اسلامی را طی طریق نکرده ایم. اگر امریکا مشکل است پس چرا سیاست اروپای منهای امریکا جواب نداد؟ اگر دلار امریکا قدرتمند است نه بخاطر امریکا بلکه اعتباری است که دیگران با سرمایه گذرای در امریکا این کشور را سرپا نگه داشته اند تا به دیگران بتازند. بزرگ‌ترین سرمایه داران در امریکا به ترتیب ژاپن، آلمان، کانادا، انگلیس، ایرلند، فرانسه، هلند، سوئیس، اتریش و اسپانیا هستند؛ یعنی اکثر کشورهای اروپایی با تفکر آنگلوساکسونی با محوریت لندن. بدون خرد جمعی و نزدیک به اجماع نخبگان نمی توان به مخرج مشترک سیاست خارجی موفق دست یافت والا می‌شود آنچه هست.

سید وحید کریمی

نویسنده خبر

دیپلمات و دکترای روابط بین الملل که در حال حاضر در گروه اروپا/امریکای دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه فعالیت دارد. 

اطلاعات بیشتر

کلید واژه ها: علی باقری علی باقری کنی دیپلماسی دیپلماسی ایران جمهوری اسلامی ایران سیاست خارجی ایران ایران و اروپا ایران و امریکا اغفال نظریه اغفال ایالات متحده امریکا امریکا اروپا


( ۵ )

نظر شما :

ملابرادر ۲۷ اسفند ۱۴۰۱ | ۱۳:۴۷
بعله اینم یک حرفیه دیگر هیییی
وحید کریمی ۲۷ اسفند ۱۴۰۱ | ۱۷:۵۰
توضیحات لازم: نظریه اغفال .... "اغفال از طریق وابستگی متقابل و درگیری در مناقشات بین المللی"؛ در تاریخ ۱۳ اسفند ۱۳۹۹ | ۱۵:۰۰ کد : ۲۰۰۰۴۹۸C قبلا در دیپلماسی ایرانی چاپ شده است. توافق اتمی مک موهان Atomic Energy Act of 1946 بین امریکا و انگلیس، مبسوط در اینترنت موجود است که دسترسی به اطلاعات اتمی امریکا توسط انگلیس را نسهیل می کند و کنگره مخالف و هر ده سال باید تمدید شود و نوبت تمدید بعدی 2024 است. 5 Eyes اتحادیه مستعمرات سفید انگلیس با ریشه انگلیسی کشورهای؛ نیوزلند، کانادا، استرالیا، امریکا و انگلیس است که چشم دنیا نام دارد و اتحادیه ایی آنگلوساکسونی و نظم جهانی را تنظیم می کند و تاکنون موفق بوده و با توافق "اکواس" بین استرالیا، امریکا و انگلیس که نیوزلند و کانادا هم مشارکت دارند ... ادامه نظم جهانی تا 2040 پیش بینی و تقریبا تضمین می کند. لازم است نخبگان و سیاسیون و تنظیم کنندگان سیاست خارجی جمهوری اسلامی از روند و تبعات آنها بر سیاست بین الملل مطلع باشند.
محمد ۲۸ اسفند ۱۴۰۱ | ۰۰:۵۹
البته ناگفته نماند که مدتی ایست که این دیپلمات خوشتیپ به حاشیه رانده شده و می بینیم که نسیم اعتدال آرام آرام در حال وزیدن است و ظاهرا فرصت ماه عسل تندروها تمام شده و با شکست پروژه شان که با خسارت های سنگین اقتصادی و اجتماعی همراه بود . عقلای نظام دوباره فرمان را به دست گرفته اند تا کشور را از امواج سهمگین به ساحل آرامش هدایت کنند.
مهدی موحدابطحی ۲۹ اسفند ۱۴۰۱ | ۲۱:۲۵
این که نشد! طرح مسأله کردید اما ورود پیدا نکردید! بازنویسی بفرمایید.