همکاری امنیتی با غرب باید برای ایران منفعت داشته باشد

دیپلماسی ایرانی: پس از وقفه ای یک ساله، امسال با تماس هایی که با سرکیس نعوم، روزنامه نگار مشهور لبنانی داشتیم مجددا توانستیم یادداشت های او را دریافت کنیم. به دلیل پاندمی کرونا، وی سال گذشته به ایالات متحده سفر نکرد و برای همین سلسله یادداشت هایش در دیدار از امریکا را نیز منتشر نکرد. او گفت بعد از بیست سال سفر مداوم به امریکا برای نخستین بار وقفه ای در این سفر ایجاد شد که مسببش کرونا بود. وی در پیامی که سال گذشته به سردبیر دیپلماسی ایرانی داد گفت که کرونا به قدری دست و پا گیر بود که حتی امکان سفرهای بین ایالتی نیز وجود نداشت برای همین هیچ کدام از برنامه هایش برای این سفر تحقق نیافت و برای همین از اساس سفر را لغو کرد. اما امسال با فروکش کردن کرونا، او به ایالات متحده رفت و توانست با مقامات سابق و فعلی امریکایی گفت وگو کند. قبل و بعد از سفر با او در تماس بودیم و با توافقی که با هم داشتیم سلسله یادداشت های مربوط به ایالات متحده اش را در اختیار ما قرار داد.  

به این ترتیب این یازدهمین سال است که دیپلماسی ایرانی سلسله یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. در ادامه بخش هجدهم آن را می خوانید:

مقام مسئول مهم سابق در یک از وزارتخانه های کلیدی امریکا که سالها در موضوع اسرائیل و فلسطین کار کرد و از ابتدا تا آخر (تا شکست) در موضوع پرونده اعراب و اسرائیل بود و از عناصر عملی و نه رسمی محسوب می شد و اخیرا هم به یکی از مراکز بسیار مهم پژوهشی امریکایی منتقل شد و در آنجا فعالیت می کند، درباره ایران پرسید و گفت: «به نظرت منفعت ایران در احیای توافق هسته ای و بازگشت روابط طبیعی با ایالات متحده چیست؟»

جواب دادم: «متاسفم که به این شیوه می گویم، شاید خوشت نیاید یا حرفم باب میلت نباشد، اما مهار تروریسم اسلامی افراطی که غرب را تهدید می کند که همان "تروریسم سنی" است و هیچ ربطی هم به شیعیان ندارد، هدف اصلی امریکاست. از زمان تاسیس جمهوری اسلامی ایران، این کشور در بسیاری از مناطق جهان از فعالیت گروه های مسلحی حمایت کرده که از نگاه ایالات متحده تروریسم بوده اند، اما این گروه ها هیچ گاه مثل گروه های تروریستی اهل تسنن عمل نکرده اند که رفتارهای ضد بشری دارند. البته این به آن معنا نیست که ایران برای آنها پناهگاه امن ایجاد کرده یا به سازمان های تروریستی کمک کرده است تا از تعقیب امریکا فرار کنند، و به آن معنا هم که جهان یک کشور تروریستی را تعریف می کند، کشور تروریست نیست. اما تفاوتی شگرف میان دیدگاه شیعی با دیدگاه اهل تسنن که شما هر دوی آنها را متهم به تروریسم می کنید، وجود دارد. دست اندرکاران امور در غرب این تفاوت را خیلی خوب درک می کنند. بنابراین هر توافق میان ایران با امریکا و اروپا به معنای کنترل ایران توسط جامعه جهانی و استفاده از تجربیات و امکانات و توانایی های ایران است که برای غرب و جامعه جهانی بسیار مهم و ارزشمند است که در صورت عدم توافق چنین بهره برداری ای وجود نخواهد داشت.»

سپس گفتم: «اما تروریسم اهل تسنن تروریسمی است که کشورهای مختلف عربی و غیرعربی اسلامی آن را به وجود آوردند اما از تسلط بر آن ناتوان ماندند و راه را برای آن باز گذاشتند تا این که به خطری برای خودشان و جهان تبدیل شده اند. برای همین توافق با ایران جنبه امنیتی دارد و می تواند تهدیدی را که امریکا و اروپا و اکثر جامعه جهانی از سوی ایران احساس می کنند را خنثی کند. اطلاعاتی که همه در اختیار دارند حاکی از آن است که ایران توانایی موفقیت آمیزی برای مبارزه با تروریسم دارد. اما باید زمینه ای فراهم شود تا همکاری با ایران در این زمینه برای این کشور سودآور باشد و منافع گوناگونی برایش داشته باشد. ایرانی ها حاضر نیستند رایگان به غربی ها و منافع آنها خدمت کنند. یکی از مهمترین این منافع بازگشت ایران به جامعه جهانی و تبدیل شدن آن به یک رکن و یکی از پایه های مهم خاورمیانه است، طوری که ایرانی که از خودش حمایت می کند بتواند این احساس لازم را داشته باشد که به نفعش است برای مردم و جامعه جهانی در برابر جریان ها و سازمان های تروریستی سنی پیرامون آن و در منطقه اش نیز دفاع کند. البته ایران حمایت از شیعیان خود و شیعیانی که در میان کشورهای با اکثریت سنی حضور دارند را مسئولیتی مهم برای خود می داند.»

او طبق معمول که وقتی نسبت به موضوعی قانع می شود یا دوست ندارد درباره آن موضوع نظر دهد، فقط به حرف هایم گوش می کرد و هیچ واکنشی از خود نشان نمی داد، برای همین به موضوع روابط جو بایدن، رئیس جمهوری امریکا با محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان پرداختیم که در شماره بعد به آن می پردازم.

ادامه دارد...