مروری تاریخی – حقوقی به خواسته یک منطقه مورد مناقشه

حق زیستن و پیشرفت؛ تنها خواسته اهالی قره باغ در قرن صلح و دوستی

۲۴ آبان ۱۳۹۹ | ۱۰:۰۰ کد : ۱۹۹۷۱۸۴ آسیا و آفریقا انتخاب سردبیر
ابوالفضل مجیدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در قرن بیست و یکم که قرن پیشرفت های متعدد بشری است و قرن غلبه گفت وگو و منطق بر زور و جنگ و قرن صلح و دوستی است، تنها خواسته مردم و ساکنان و اهالی منطقه قره باغ (آرتساخ) داشتن حق زیستن در آرامش و پیشرفت اقتصادی، فرهنگی و علمی و اجتماعی است که این مهم با راهکار اعمال حق تعیین سرنوشت در منطقه مذکور اعم از اعطا خودمختاری یا پیوستن به کشور مورد انتخاب ساکنان (آذربایجان یا ارمنستان) عملیاتی می شود و اعمال خشونت، زور و جنگ و انجام هزینه های گزاف ناشی از جنگ را نیاز ندارد.
حق زیستن و پیشرفت؛ تنها خواسته اهالی قره باغ در قرن صلح و دوستی

نویسنده: ابوالفضل مجیدی، نویسنده، حقوقدان و مدرس دانشگاه

دیپلماسی ایرانی: تهاجم جدید دولت آذربایجان به منطقه قره باغ یا آرتساخ با حمایت دولت ترکیه بسیاری را بر آن داشت تا تاریخ منطقه مذکور را مرور کنند. ارائه راهکارهای حقوقی و سیاسی بدون در نظر گرفتن تاریخ یک منطقه یا یک مسئله اقدامی بیهوده و بی نتیجه خواهد بود. 

در مطالعه تاریخ منطقه شمال ارس، آنچه مشخص و محرز است قدمت ولایت یا ایالت قره باغ در تقسیمات کشور ایران از حدود ۴۰۰ سال پیش (از زمان صفویه)؛ گستره آن نیز از ارتفاعات قفقاز کوچک تا رود ارس بوده است. منطقه ای که سالیان متمادی جزئی از سرزمین ایران بوده و اهالی آن نیز ایرانی و هم وطن محسوب می شدند که در نهایت طی عهدنامه گلستان به روسیه تزاری واگذار شد. این واگذاری حدود ۲۰۰ سال پیش صورت پذیرفت. در زمانی که حق تعیین سرنوشت در حقوق جهان فاقد تعریف مدون بوده است. با نگاهی اجمالی به عهدنامه گلستان، هیچ نام یا عنوانی تحت نام آذربایجان یا ایالت یا ولایت آذربایجان که شمال رودخانه ارس باشد وجود ندارد. لذا اولا آنچه مشخص است تاریخ وجود کشور یا جمهوری آذربایجان اساسا به یکصد سال اخیر باز می گردد که قدمت آن بسیار کمتر از قدمت منطقه قره باغ است. ثانیا از موعد تاسیس چنین جمهوری یا کشوری که از زمان تاسیس اتحاد جماهیر شوروی بوده منطقه مذکور تاکید بر خودمختاری داشته و به صورت مستقل اداره می شد و رئیس اتحاد جماهیر شوروی (دولت دارای اختیار برای تصمیم گیری) نیز این امر را تایید کرده است. 

پس از فروپاشی شوروی نیز این منطقه تاکید بر خودمختاری داشته است و دارای مجلس و دولت مستقل محلی بوده و هیچگاه دولت آذربایجان هیچ گونه اختیار و تسلطی بر منطقه مذکور نداشته است. 

از سوی دیگر مجلس محلی منتخب مردم قره باغ رای به پیوستن این منطقه به کشور ارمنستان داده است. با توجه به اینکه هیچگاه منطقه مذکور که تاریخی بیش از جمهوری آذربایجان داشته پیوستن به کشور آذربایجان را نپذیرفته و همواره در محافل رسمی و غیر رسمی بر خودمختاری خود تاکید و پافشاری داشته، طبق قواعد حقوق بین الملل اصل حق تعیین سرنوشت ایشان نادیده گرفته شده است. اصلی که عدم وجود آن برابری می کند با عدم داشتن حق زیستن. 

در شرایط فعلی همواره درخصوص مناقشه این منطقه اصل حق تعیین سرنوشت را در برابر حق حفظ تمامیت ارضی قرار می دهند. اساسا سوالی که در این بین بدون پاسخ مانده آن است که منطقه مذکور که قبل از تاسیس جمهوری آذربایجان وجود داشته و خود را اداره می کرد، بر اساس چه روش و منطق و اصولی جزء اراضی کشور آذربایجان شده است؟ آیا پذیرش یا عدم پذیرش پیوستن به یک کشور تازه تاسیس جزء حقوق اولیه ساکنان و اهالی مناطق پیوسته شده به آن نیست. 

آنچه از سوابق و تاریخچه منطقه مذکور مشخص است این منطقه هیچگاه پیوستن به اراضی کشورآذربایجان را نپذیرفته است تا آنجا که اتحاد جماهیر شوروی حق خودمختاری را به آن اعطا می کند (با شرط داشتن حق خودمختاری به اراضی کشور آذربایجان ملحق شد). پس از نظر عرف بین الملل همواره عدم پذیرش منطقه قره باغ برای پیوستن به اراضی کشور آذربایجان وجود داشته است. پس حق تعیین سرنوشت ایشان در نظر گرفته نشده و پایمال شده است. 

آنچه در اسناد حقوق بین الملل مشهود است داشتن حق تعیین سرنوشت همواره به عنوان حق اولیه و اساسی هر انسان برشمرده شده است. مفهوم کلی حق بر تعیین سرنوشت همانطور که در اسناد بین المللی مختلف مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر، منشور ملل متحد، میثاقین، اعلامیه روابط دوستانه، قطعنامه ۲۶۲۵ شورای امنیت سازمان ملل متحد و اعلامیه اعطای استقلال به مردم و مستعمره و ... ذکر شده است که در زمره‌ حقوق بشری شهروندان قرار می‌گیرد، همه افراد و گروه‌های اجتماعی صرف نظر از قومیت، نژاد، دین و... می توانند امور خویش را در زمینه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و ... در دست گیرند. این حق در ماده یک هر دو میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فر هنگی، به عنوان یک حق کلی، نه یک حق جزئی و محدود، معین شده و برای موقعیت مستعمرات نیز لازم الاجرا دانسته شده است. ماده یک مشترک میثاق حقوق مدنی و سیاسی و میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که مورد تصویب ملل متحد قرار گرفته است همه ملت‌ها از حق تعیین سرنوشت برخوردارند. به موجب این حق، بیان می‌ش.د؛ آنها آزادانه وضعیت سیاسی خود را تعیین می‌کنند و آزادانه توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود را پی می‌گیرند. 

از سوی دیگر وجود بی عدالتی و غرض ورزی دولت آذربایجان با نژاد و قوم اکثریت مستقر در منطقه مذکور که ارامنه هستند مشهود است. اقدامات دولت آذربایجان در تخریب میراث فرهنگی ارامنه در منطقه نخجوان در اواخر قرن بیستم، بمباران مناطق غیرنظامی ارمنی نشین منطقه مذکور در طول جنگ فعلی با سلاح های نامتعارف جنگی و شیمیایی و ... با همراهی دولت ترکیه که این دولت نیز علیه ارامنه واقعه ۱۹۱۵ میلادی را رقم زده بود، خود موید عدم رعایت انصاف و اعتدال دولت مذکور با اکثریت اهالی منطقه قره باغ (آرتساخ) دارد. 

آنچه از مفاد بند آخر اعلامیه اصول حقوق بین الملل مربوط به روابط دوستانه و همکاری میان کشورها بر اساس منشور ملل متحد که طی قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در اکتبر ۱۹۷۰ تصویب شده است و مورد اجماع همه کشورها قرار گرفته که آن را در زمره قواعد آمره حقوق بین الملل می گنجاند و ماهیت آن را الزام آور می کند؛ حفظ تمامیت ارضی و وحدت سیاسی دولت ها را مشروط به عدم قائل شدن تبعیض از حیث نژاد و عقیده یا رنگ پوست می کند. 

حال با توجه به نکات فوق الذکر در قرن بیست و یکم که قرن پیشرفت های متعدد بشری است و قرن غلبه گفت وگو و منطق بر زور و جنگ و قرن صلح و دوستی است، تنها خواسته مردم و ساکنان و اهالی منطقه قره باغ (آرتساخ) داشتن حق زیستن در آرامش و پیشرفت اقتصادی، فرهنگی و علمی و اجتماعی است که این مهم با راهکار اعمال حق تعیین سرنوشت در منطقه مذکور اعم از اعطا خودمختاری یا پیوستن به کشور مورد انتخاب ساکنان (آذربایجان یا ارمنستان) عملیاتی می شود و اعمال خشونت، زور و جنگ و انجام هزینه های گزاف ناشی از جنگ را نیاز ندارد. چه عقلانی بود که این هزینه هایی که دولت آذربایجان برای جنگ و استفاده از سلاح های متعارف، نامتعارف و شیمیایی علیه منطقه قره باغ (آرتساخ) مصروف کرده است را صرف عمران و آبادانی و رفاه مردم کشور آذربایجان اعم از ساخت بیمارستان و مراکز درمانی، مراکز دانشگاهی و ... می کرد. لذا این خواست اهالی و ساکنان منطقه قره باغ (آرتساخ) مطابق با اصول و حقوق اولیه بشریت است که با حمایت ملت ها و دولت های حق طلب و آزادیخواه محقق خواهد شد.

کلید واژه ها: قره باغ مناقشه قره باغ ارمنستان و آذربایجان جنگ ارمنستان و آذربایجان ارمنستان جمهوری آذربایجان


( ۲۳ )

نظر شما :

Araz ۲۴ آبان ۱۳۹۹ | ۱۲:۰۶
ازاد سازی قره باغ به نویسنده خیلی فشار اورده است . از خود ارمنی ها هم ارمنی تر . دولت های ازادی خواه مورد نظر شما امریکا و فرانسه هستند که ۳۰ سال است چشم خود را به اشغالگری و تجاوز ارمنستان بسته اند و خداوند با مشغول کردن انها به مسایل دیگر شرشان را کم کرد.تا قبل از جنگ ارمنستان با پس دادن مناطق اطراف قره باغ پای میز مذاکره میتوانست در مورد خودمختاری قره باغ امتیازاتی بگیرد اما پس از این نبرد پیروزمندانه و شهید شدن سربازان اذربایجان و کشته شدن صدها غیر نظامی اذربایجان در حملات جنایتکارانه ارمنستان به مناطق مسکونی دیگر جایی برای این مباحث نمیماند و نهایتا ارامنه قره باغ به عنوان شهروندان اذربایجان حق حیات و معیشت داشته باشند.
حسيني ۲۴ آبان ۱۳۹۹ | ۱۲:۴۴
فارغ از مفروضات و استدلال های بی اساس و بدون مرجع، نگارنده نتایج متعصبانه و یک طرفه ای نیز گرفته است یا بقول معروف"کاتولیک تر از پاپ" شده است.
علي ۲۴ آبان ۱۳۹۹ | ۱۳:۳۲
نویسنده محترم چرا جمعیت فعلی قاراباغ حدود صدوپنجاه هزار نفره ولی تعداد اوارگان اذربایجانی در سی سال پیش حدود یک میلیون نفر بود؟ اکثریت با صدوپنجاه هزاره یا یک میلیون اواره؟ تو این سی سال کجا بودی که از حقوق اوارگان بنویسی؟ کدوم سازمانی استفاده اذربایجان از سلاح شیمیایی رو مطرح یا تایید کرده(غیر از توهمات ارمنیان اشغالگر و شاید هم ذهن تخیلاتی نویسنده) یه جستجوی ساده در اینترنت تعداد و تاریخ بیانه های سازمان ملل در مورد قاراباغ را به شما نشان میدهد. شاید هم شما سازمان ملل را اصلا قبول ندارید
علی ۲۴ آبان ۱۳۹۹ | ۱۳:۳۳
واقعاٌ انسان از نوشته های یک سری افراد که نامشان را حقوقدان یا نویسنده ومدرس دانشگاه گذاشته اند حیرت می کند و مهم تر ازایشان ، سیستمها و دستگاهها و سایتهایی است که به خاطر این نوشته ها به آنها مزد پرداخت می کنند . این حقوقدان باید قبل از نوشتن مطلبی پیش خود فکر کند که آیا حق تعیین سرنوشتی که در این مقاله صد بار به آن اشاره کرده است مخصوص اهالی قره باغ آن هم از نوع ارمنی است یا برای همه آنسانها در هر جغرافیایی صدق می کند ؟ با تاسف فراوان بوی بد تورک ستیزی از خط خط مقاله استشمام می شود وایشان ادعاهایی را مطرح می کنند که ارمنستان اشغالگر هم آنها را مطرح نکرده است مثل : استفاده از سلاح های متعارف، نامتعارف و شیمیایی علیه منطقه قره باغ . از قرارآقای حقوقدان حتی زحمت مطالعه ی وضع موجود را به خود نداده است وفقط مطالب القایی کشورهایی مانند فرانسه را تکرار می کند و همه چیز را ازدید اشغالگر نگاه می کند . ایشان از نام جعلی آرتساخ استفاده کرده و به نام هزاران ساله ی آذربایجان انگ تازه بودن می زند رسوخ اندیشه های نژاد پرستی در تارو پودش معلوم است . انصاف و عقلانیت حکم می کرد سایت دیپلماسی ایرانی در مقابل هر نوشته ی برعلیه تورکها وبه قلم تورک ستیزها ، نوشته هایی هم از جنس واقعیت و حقایق موجود درج می کرد .
كامران ۲۴ آبان ۱۳۹۹ | ۱۵:۱۵
نویسنده از حقوق اقلیت ۱۲۰ هزار نفری حرف میزند .اما از تهاجم و اشغال و اوارگی ۳۰ ساله یک میلیون نفر مردم اذربایجان به بهانه این حق واهی چیزی نمیگوید.در مناطق اشغالی سنگ روی سنگ نمانده است بالغ بر ۲۰۰ هزار منزل مسکونی اذربایجانیها تخریب شده است و اجزای بناها و همه چیز تاراج شده است . ارامنه قره باغ دارای خودمختاری بودند و نیاز به اینهمه جنایت و اشغالگری نبود . حق تعیین سرنوشت یکبار انهم به بهای اراضی اذربایجان در ایروان و اطراف ان برای ارامنه اجرا شده است انهم با اوارگی صدها هزار نفر اذربایجانی از ارمنستان فعلی . اگر چیز بیشتری میخواهند بروند در لوس انجلس یا مارسی که جمعیت کثیری دارند کشور جدید با عناوین جعلی مثل ارتساخ ایجاد کنند .کاسه داغتر از اش شده اید!!! اگر منوال به اعمال حق تعیبن سرنوشت برای هر جمعیت کوچکی باشد که باید تمام کشورهای دنیا تجزیه شوند.
مسلم ۲۴ آبان ۱۳۹۹ | ۱۸:۳۵
با سلام سایت محترم دیپلماسی ایرانی- بعد از اینهمه تحلیل وپیش بینی های غلط برخی از نویسندگان دیگر وقت آن است که آقایان شغل شان را عوض کنند وشغل شریف دیگری انتخاب کنند. وسایت محترم نیز بهتر است یک خانه تکانی انجام دهد تا سطح علمی ان تنزل نکند
کورد ۲۴ آبان ۱۳۹۹ | ۱۸:۳۸
از کورد های ترکیه حمایت کنید ، تمام ، قبله پانترکا ترکیه نیست ، کوردیه هست
خسرو ۲۴ آبان ۱۳۹۹ | ۱۹:۲۷
این مقاله به احتمال زیاد با سفارش ارمنستان نوشته شده است ، شماکه نویسنده و حقوقدان و مدرس دانشگاهید ، اگر با حق تعیین سرنوشت برای 120هزار نفر ارمنی موافقید ؟ برای چند میلیون چچن در روسیه چه نظری دارید ؟ برای چند میلیون کرد در عراق و سوریه و ترکیه و ایران چه نظری دارید؟ برای دهها میلیون کشمیری زیر سلطه هند چطور؟ فکر نمی کنید که دارید تجزیه طلبی را تبلیغ می کنید؟ واقعا اسمتان ابوالفضل است ؟ یعنی وازگن یا پاتریک نیستی ؟ اگر اینقدر علاقه مند به حقوق بشر هستی چرا در همه این سالها از مصائب یک میلیون آواره آذربایجانی چیزی ننوشتی ؟ چرا از نسل کشی خوجالی چیزی ننوشتی؟ می دانی که دهها میلیون از مردم شیعه و مسلمان ایران ، نظرات تو را محکوم میکنند؟
علی ۲۴ آبان ۱۳۹۹ | ۲۱:۳۶
این مستند با تهیه کنندگی امیر مهریزاد و کارگردانی سینا حسین پور، پنجشنبه هشتم آبان ساعت ۲۲ و تکرار آن ساعت ۱۲ روز بعد از شبکه افق پخش می شود.
علی ۲۴ آبان ۱۳۹۹ | ۲۲:۱۱
تهمت و افترایی نبود که نزده باشید به نویسنده لازم نیست مسایل سیاسی را از نگاه قومی و نژادی شما بررسی کند ان حقوق انها را ذکر کرده است اشتباه اذربایجان در زمان ابوالفضل ایلچی بیک پیگیر سیاست پانترکی باعث در خواست خوn.مختاری تالش شده بوده که توسط پدر علی اف جمع شد اگر سیاست اسراییل و تذکیه بگزارد منطقه در ارامش باشد .دعوت میکنم مستند داغ قره باغ ببینید تا از پشت پرده این جنگ اگاه باشید .این مستند با تهیه کنندگی امیر مهریزاد و کارگردانی سینا حسین پور، پنجشنبه هشتم آبان ساعت ۲۲ و تکرار آن ساعت ۱۲ روز بعد از شبکه افق پخش می شود.
علی امیری ۲۴ آبان ۱۳۹۹ | ۲۲:۴۵
با همین خزعبلات و نگاه قوم مدارانه، ایران در سکوی تماشای قفقاز نشست. درک واقعیات پیرامونی چرا برای برخی محافل اینقدر دشوار است؟ منافع ملی ایران را فدای توهمات نکنید لطفا!
صادق ۲۵ آبان ۱۳۹۹ | ۰۰:۳۰
یک مقاله بسیار سطحی و مغرضانه ... انگار که نویسنده دارد در اوهام خودش سیر میکند!
سعید ۲۵ آبان ۱۳۹۹ | ۰۰:۵۴
ارامنه علاوه بر قره باغ خاک اصلی آذربایجان را اشغال کرده بودند این را چه جوابی دارید؟ آوارگان آذربایجانی که از مناطق قره باغ و مناطقاشغالی رانده شده بودند را چه جوابی دارید
الله یار ۲۵ آبان ۱۳۹۹ | ۰۱:۲۲
بنده از آقای مجیدی سوالی دارم،=ایاسفارت آذربایجان از شما به علت تهمت وافترای کذب که نوشته‌اید آذربایجان از سلاح شیمیایی بر علیه ارامنه استفاده کرده،،میتواند شکایت کند،ودلیل ومدرک ومستندات بخواهد،وشما را محکوم کند؟ وطبق قوانین ایران جزای چنین اتهام کذب چند سال زندان و شلاق است؟ وایا میتواند،به دیوان عالی لاهه شکایت کند؟ چون یک شخص عادی میتواند اشاره به جهل وبی اطلاعی خودش اشاره کند،ولی یک مدرس حقوق،نمیتواند به این راحتی شانه خالی کند. من خودم به عنوان یک مسلمان آذربایجانی ،بخاطر این مقاله توهین آمیز تان به نیروهای یک کشور مسلمان از شما شاکی هستم به درگاه حق و حقیقت الاهی.
عزیز ۲۵ آبان ۱۳۹۹ | ۰۲:۲۵
بنده شخصا درموقع اشغال اراضی اذربایجان توسط ارمنی ها حضور داشتم که چگونه ارتش ارمنستان با کمک همین روسیه باتانک مردم مناطق اشغالی را دنبال کرده وانها پیر وجوان ازترس خودشان به رود ارس می انداختند وخیلی ها در ارس غرق شده اند وبعضی ها خود را به این طرف رودخانه ایران می رساندند نویسنده محترم حق تعییین سرنوشت را برای ارامنه تجویز می کنی ولی مگر باکشتار واواره کردن انسانهای بی پناه می توان برای خود تعیین سرنوشت کرد در دنیای امروزی به قول شما سرنوشت متجاوزان را مشاهده نمی کنی قبل از هجوم ارمنستان به خاک اذربایجان مردم ساکن در سر زمین های اشغال باهم ودر کنار هم ارمنی ومسلمان بدون اسیب زدن به هم سالیان متمادی در کنار هم زندگی می کردند ولی حمله ارمنستان بین انان تخم نفرت وکینه به وجود اورد .وازاین بابت مسولین وقت ارمنستان به خاطر چراغ سبز روسیه وسایر کشورها باید محاکمه بشوند
مختاری ۲۵ آبان ۱۳۹۹ | ۰۹:۱۸
از سایت محترم دیپلماسی ایرانی خواهشمندم هر مطلب کذب و بدون سندی را به عنوان اینکه نویسنده استاد دانشگاه! حقوقدان! ... منتشر نکند. هر آدم معمولی هم از نوشته های کذب این آقا خنده اش میگیرد!
سعید ۲۵ آبان ۱۳۹۹ | ۱۱:۴۶
وجود افرادی مثل نویسنده باعث شد که بعد از فروپاشی شوروری ، اهالی جمهوری آذربایجان از ایران فاصله بگیرند وبه سوی ترکیه ی وارث عثمانی متمایل شوند آنها منتظر فرصتی بودند که به آغوش ایران باز گردند اما افرادی مثل شما با نفی هویت و موجودیت، آنها را از ایران راندید مزخرف نیست که به فرد فارس بگوبی که تو فارس نیستی بلکه تاجیک هستی؟ آن مرتیکه خائن کسروی به خاطر رضایت رژیم دست نشانده ی پهلوی گفت که من ترک نیستم آذری هستم ، باید گفت ما ترک آذری هستبم ، این سخنان فتنه انگیز شما به خاطر این است که آذربایجانیهای ایران را نیز، از ایرا برانید همین کلمه ایران را ترکان صفوی زنده کرد و الا ایرانی باقی نمانده بود که شما ارمنی بازی و باستان بازی کنید پشتیبان ارمنی ها هم صفوی بودند اما این مردم بی صفت از دست عثمانی به آذربایجان پناه آوردند و بعد به قتل و غارت صاحبخانه پرداختند و سرزمین آذربایجان را اشغال کردند برو مطالعه کن حتی ایروان پایتخت فعلی ارمنستان هم شهری مسلمان نشین و شیعه نشین و ترک نشین و آذربایجانی نشین بود که پناهندگان ارمنی رانده شده از عثمانی با پشتیبانی روسیه شهر را از وجود صاحب اصلی، پاک کرده و اشغال کردند
ایوب صادقپور ۲۵ آبان ۱۳۹۹ | ۱۲:۲۲
اصلا ارزش وقتی که برای خواندن این مقاله گذاشتیم را نداشت نویسنده یک جانیه و ظاهرا ارمنی تبار است
جهان ۲۵ آبان ۱۳۹۹ | ۱۲:۲۸
از قتل و غارت آذریهای مسلمان در خوجالی و نیز موشک پرانیبه شهرهای مسکونی در جنگ حاضر توسط ارامنه سخنی به میان نیاوردی در ضمن آذربایجان از قرنها پیش بوده حالا توسط عهدنامه دو قسمت شده ودیگر دلیل منطقی برای نفی اصالت و حکومتش نیست، ای طرفدار لابی ارمنی برو ...خودتی!!!
علی ۲۵ آبان ۱۳۹۹ | ۱۴:۰۴
حقوقدان محترم اگر می خواهد به حسن نیت او در قبال نوشته هایش پی ببریم می تواند در ایران خودمان وبرعلیه هزاران بی عدالتی و ظلم موجود که بر هموطنان خودش ، آن هم از سوی دولت و بصورت ممتد انجام می شود تظلم خواهی کرده و از طریق نوشتن مقاله ای که به امضای هزاران نفر از همکاران حقوقدان خود در کانون وکلای دادگستری می رساند در بخشهای مختلف از دولت سوال کندو جواب بخواهد البته نگران ارامنه ی اشغالگر هم نباشد که کلوپ مسیحیت دنیا پشت سرآنهاست . ما به عنوان مسلمان باید پشت هم باشیم .
حامد ۲۵ آبان ۱۳۹۹ | ۲۰:۰۹
کاملا معلومه اطلاعات نویسنده از قره باغ در حد سرچ های اینترنتیه. ایشون میگه قدمت قره باغ از قدمت اذربایجان بیشتره ! این مطالب خیلی مضحکه انگار با عوض شدن اسم اران به اذربایجان قدمت کشور هم از بین میره. خیلی مسخره بود
یاسر ۲۵ آبان ۱۳۹۹ | ۲۲:۵۶
نحوه تخلیه مناطق آذری نشین اشغالی متعلق به آذربایجان توسط ارمنی ها با آتش زدن خانه ها و جنگلها و قطع درختان همان مناطقی که آذری ها ۳۰ سال پیش دست نخورده ترک کردند همگی بخوبی نشانه خواست و اندیشه و طرز فکر ارامنه اشغالگر است
سارینا ۲۵ آبان ۱۳۹۹ | ۲۲:۵۹
ممنون جناب مجیدی محترم بابت تحلیل جالبتون
هیات علمی دانشگاه تهران. تورک تبریز. ۲۷ آبان ۱۳۹۹ | ۰۱:۲۸
عقده گشایی از پیروزی های اذربایجان و شکست ارمنستان در این مقاله موج می زند.
مسعود ۲۸ آبان ۱۳۹۹ | ۱۰:۱۱
این مقاله و نظایر آن نشان می‌دهد که ظاهرا جریان خزنده‌ای سعی می‌کند تا تمامی ترکان ایران را به سمت نفرت کشانده و جدایی عاطفی از این کشور را کلید بزند.
محمد تربیزدن ۲۸ آبان ۱۳۹۹ | ۱۲:۱۷
آقا شما که زحمتشو کشیدی سلاح شیمیایی را نوشتی یکباره بمب اتمی را هم مینوشتی که قشنگ تر بشه، دستت درد نکنه
محسن ۲۸ آبان ۱۳۹۹ | ۱۶:۱۱
اگه مقاله رو خود پاشینیان مینوشت ، از آقای مجیدی منصفانه تر و متعادل تر مینوشت
ایرانی ۲۸ آبان ۱۳۹۹ | ۱۶:۴۸
جدایی عاطفی از این کشور یعنی چی، شما ایرانی نیستین ؟ در ضمن قرار نیست منافع جمهوری اذربایجان و ترکیه به منافع ایران ترجیح داده بشه مهمم نیست من نوعی اذری باشم یا فارس یا کرد و ارمنی قطعا منافع ایران اولویته مثلا اگر جنگ بشه بین ایران با ترکیه و جمهوری اذربایجان قطعا همه باید تفنگ دست بگیریم غیر از اینه ؟ اگر جوابتون اینه که علیه این کشورها نخواهید بود و از ایران دفاع نخواهید کرد که دیگه بحثی نداریم به قول معروف خوش گلدیز
امین ۰۲ آذر ۱۳۹۹ | ۲۳:۳۷
جالبست که نقل تاریخ و حقوق بین‌الملل عده‌ای را چنین آشفته و آزرده که به نویسنده نسبت‌های ناروا می‌زنند. اینکه تاریخ جمهوری آذربایجان حدود یکصد سال است. اینکه باکو در طول جنگ از بمب‌های فسفری و خوشه‌ای (به تایید نهادهای بین‌المللی) استفاده کرده، اینکه قبل از اعلام استقلال آذربایجان پیش از فروپاشی شوروی، قره‌باغ اعلام استقلال کرده و...اینها چه تباینی با واقعیت دارد؟ این موضوع چرا باید عرصه کین‌توزی‌های عده‌ای باشد؟
عبدالرضا ۱۴ آذر ۱۳۹۹ | ۱۰:۱۶
باز خود ارمنیها دستشان درد نکند با انصافتر از این شبهه نویسنده هستند اصلا نگفتند که اذربایجان از سلاح شیمیایی استفاده کرده بروم منابع ارمنی را بخوانم خیلی با انصافتر از این شخص هستند دیبلماسی ایرانی حداقل این نوشته را یک بار بخوان بعدا انتشار بده
مصطفي مجتهدي ۰۵ دی ۱۳۹۹ | ۱۵:۰۴
مطابق نظرجنابعالی دولت ایران هم اجازه بدهد درمناطق تورک نشین عرب نشین بلوچ نشین رفراندوم جدایی وپیوستن به سایر کشورها اجرایی شود این قومیتها مثل ارمنی های قره باغ که کلا صدهزار نفرهستن نیستن بلکه فقط تورکهای ایران حداقل ۳۵میلیون نفر هستن
مجید ۱۷ دی ۱۴۰۰ | ۱۶:۱۱
ارامنه ساکن در قره باغ همگی از مهاجرانی هستند که از ایران و ترکیه به آنجا مهاجرت کرده اند حتی اکثریت جمعیت ایروان در ابتدای قرن بیستم مسلمان و آذری بودند اساسا فلسفه تشکیل کشور ارمنستان ایجاد منطقه حایل مسیحی بین عثمانی و مسلمانان قفقاز بوده است